ปัญหาความยากจนของชาวนาชาวไร่

ความยากจนของชาวนามิได้เกิดจากรายได้น้อย อิเฎลคำนวนแล้วว่า ถ้าชาวนาเก็บเกี่ยวข้าวปีละ 3 ครั้ง จะได้รายได้เฉลี่ยต่อวันประมาณ 50 บาทต่อไร่ และชาวนาส่วนใหญ่มีที่ดินมากกว่านั้น เดิมทีชาวนามิได้ยากจนขนาดปัจจุบัน ที่ว่าต้องมาจับกลุ่มประท้วงกันในกรุงเทพ ชาวนาผู้มีอุดมการณ์สอนไว้ว่า เราควรพึ่งพาตนเองได้โดยไม่ต้องเดือดร้อนผู้อื่น ผู้ที่มาเบียดเบียนชาวนานั้นเป็นผู้ที่บาปนัก เพราะธุรกิจข้าวเป็นธุรกิจปลอดภาษีอยู่แล้ว

Article by © 2010 Sw Eden
เขียนโดย สว อิเฎล – สงวนลิขสิทธิ์บทความและรูปภาพ
** อนุญาตให้ใช้ทำรายงานเพื่อการศึกษาเท่านั้น

คันไถ และกระโหลกควาย /กระบือ ที่พิพิธภัณฑ์ของพื้นบ้าน วัดกำแพงมณี จังหวัดพิษณุโลก
ดูรูปทั้งหมดของหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียง
ดูรูปทั้งหมดของค่ายมหิดลวิทยานุสรณ์ ที่ พิษณุโลก

อ่านบทความที่เกี่ยวข้อง
♫ สมพงษ์ อ้นชาวนา ผู้นำชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง
♫ กล้วยตาก กล้วยอบ กล้วยเชื่อม ของดีบางกระทุ่ม
♫ ทำนาพึ่งพาธรรมชาติ ณ อำเภอบางกระทุ่ม
♫ ค่ายวรรณกรรมเด็ก โรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์

โลกแห่งวัตถุนิยม และทุนนิยม ย่างเข้าสู่ประเทศไทย และทำลายสังคมชาวบ้านย่อยยับ ทุกคนเริ่มเห็นแก่ตัว เห็นแก่เงิน ไม่มีน้ำใจ อิจฉาริษยาอยากรวยกว่าเพื่อนบ้าน ซื้อรถ ซื้อนาฬิกา ซื้อมือถือ ซื้อตู้เย็นกันไม่จบสิ้น รายได้ที่ไม่ได้มากมายเหมือนนักธุรกิจต้องมาถูกใช้จ่ายเพราะค่านิยมที่ผิด ๆ ชอบของผลิตจากยุโรป อเมริกา จนกระทั่งเกาหลี ชาวบ้านมักมองว่าของต่างชาติดีกว่าของไทย และเห็นชาวต่างชาติเป็นพระเจ้า ปัญหาค่าใช้จ่ายเกินตัว นำไปสู่ความยากจน และอยากรวยเร็ว ชาวนาเริ่มติดการพนันจำพวกหวยใต้ดิน เมื่อเสียเงินแล้วไม่ได้คืน ก็กลุ้มใจดื่มเหล้า เหมือนกับโฆษณาที่อิเฎลเห็นในโทรทัศน์ “กินเหล้า จน เครียด”

ความยากจนทำให้ชาวนาทุกคนต้องเร่งทำงานหาเงิน และไม่มีเวลามาพบปะกันดั่งแต่ก่อน ชาวนาบางคนถึงกับต้องขายที่ดินให้กับนายทุนนักแสดง เพื่อนำเงินมาเลี้ยงชีพ เมื่ออิเฎลไปค่ายพิษณุโลกกับโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ครั้งนั้น ชาวนาเล่าว่าลูกชายคนโต เรียนพึ่งจบ แล้วอยากได้มอเตอร์ไซด์ขับไปทำงานในเมือง พ่อจึงยอมขายที่นาเพื่อซื้อมอเตอร์ไซด์ให้ เขาขับอยู่ได้ 2 วันก็เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต อิเฎลเงียบ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

ที่นา สว อิเฎล ถ่ายภาพในจังหวัดพิษณุโลก
ดูรูปทั้งหมดของหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียง
ดูรูปทั้งหมดของค่ายมหิดลวิทยานุสรณ์ ที่ พิษณุโลก

เมื่อเงินและเวลาบีบบังคับ ชาวนาไม่สามารถคำนึงถึงสุขภาพผู้บริโภคได้ จึงใช้สารเคมีในการฆ่าแมลง ทำมนุษย์เป็นเนื้อร้าย มะเร็ง กลายพันธุ์ไปเป็น X-Men จนหมด ประเทศจีนมีเรื่องพวกนี้เกิดอยู่มาก สมัยที่อิเฎลเรียนมัธยมอยู่นั้น อิเฎลมักจะเดินตลาดบางใหญ่เวลากลางคืนและเวลาเช้าที่เจ้าของสวนมาขายด้วยตนเอง อิเฎลได้ผักราคาถูกกว่าในห้างเป็นเท่าตัว อิเฎลไปกับผู้ปกครอง ซึ่งผู้ปกครองชอบซื้อผักอยู่ร้านหนึ่ง ซึ่งชอบอ้างว่านำเข้าผักมาจากประเทศจีน อิเฎลให้เหตุผลมากมายว่าผลผลิตจากจีนอันตราย และเราควรสนับสนุนของไทยมากกว่า แต่ไม่มีใครฟังเช่นเคย ประเทศไทยยึดถือหลักอาวุโสมากกว่าหลักของเหตุผล ผู้ใหญ่มีความหยิ่งทนงเอาความคิดของตนเองเป็นใหญ่ ผู้ใหญ่ดื้อรั้น เถียงหัวชนฝา ไม่ฟังใคร ถ้าเด็กคนไหนมีเหตุผลหรือฉลาดกว่า ก็จะทำตัวเหมือนหัวหน้าโง่ ๆ คือเขี่ยคนเก่งไปห่าง ๆ แล้วโยนความผิดให้ ส่วนตนก็เอาแต่โกงกิน หน่วงเหนี่ยวความเจริญของประเทศชาติ เมื่อถึงปัจจุบันนี้ ข่าวออกมาทั่วโลกถึงสารพิษในผลิตทางการเกษตร และข้าวของที่ผลิตจากจีน คนไทยพึ่งจะสำนึกได้ว่าควรซื้อของชาวสวนไทยมากกว่า

Article by © 2010 Sw Eden
เขียนโดย สว อิเฎล – สงวนลิขสิทธิ์บทความและรูปภาพ
** อนุญาตให้ใช้ทำรายงานเพื่อการศึกษาเท่านั้น

บ้านของอิเฎลปลูกพริก แต่มีแมลงวันทองมารบกวนไม่จบสิ้น เราจึงสงสัยว่าพริกในตลาดงามได้เพราะอะไร เราคิดว่าเป็นยาฆ่าแมลง แต่ที่จริงแล้วชาวสวนบอกว่าใช้ยาฉุนวางใต้ต้นพริก เขาว่าถ้าจะให้เขาใช้ยาฆ่าแมลงเขาทำไม่ลงหรอก เพราะเหมือนกับฆ่าคน อิเฎลรู้สึกอุ่นใจอยู่บ้างว่าคนที่ทำงานด้วยใจยังมีอยู่ อิเฎลกลัวว่าทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวจะอันตรายไปซะหมด

การเล่าความจริงให้ท่านผู้อ่านฟังเช่นนี้ จะสามารถช่วยชาติได้มากน้อยเท่าไร ชาวนาชาวไร่คงไม่ได้อ่านบทความนี้ แต่อยากให้ท่านที่กำลังอ่านอยู่ ลองตรวจดูสิ่งรอบข้างของท่านว่า มีอะไรเป็นของฟุ่มเฟือยจากต่างประเทศบ้าง มือถือของท่านหรือเปล่า เพราะวัยรุ่นเปลี่ยนมันบ่อยเกินความจำเป็น อิเฎลเริ่มใช้มือถือตอนอยู่หอชั้น 5 เพราะการเดินขึ้นลง 5 ชั้นทำลายสุขภาพเปล่า ๆ เครื่องนั้นได้เสียแล้ว อิเฎลจึงซื้อเครื่องใหม่ประมาณ 5 ปีก่อน ราคาของมันอยู่ที่ 3,000 บาทซึ่งถูกที่สุดในสมัยนั้น อิเฎลใช้มันปลุกทุกเช้าตอนเรียนที่อเมริกา และปัจจุบันอิเฎลก็ยังใช้มันอยู่ และไม่เคยคิดจะเปลี่ยนมัน ตราบใดที่มันใช้ติดต่อสื่อสารได้

Article by © 2010 Sw Eden
เขียนโดย สว อิเฎล – สงวนลิขสิทธิ์บทความและรูปภาพ
**ไม่อนุญาตให้คัดลอกบทความนี้ไปลงในเว็ปไซด์อื่นหรือส่งต่อในอีเมล หากคุณต้องการให้เพื่อนของคุณอ่าน ให้ส่ง URL ของหน้าเว็ปนี้ไปแทน ในกรณีที่คุณต้องการใช้ในการเรียนการสอนในลักษณะของกระดาษแจกในห้อง คุณต้องระบุชื่อผู้เขียน “สว อิเฎล”, URL ของหน้านี้ และวันที่ที่คุณพิมพ์ และคุณไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนแปลงหรือแก้ไขไม่ว่าจะบางส่วนหรือทั้งหมด

เกวียน ที่พิพิธภัณฑ์ของพื้นบ้าน วัดกำแพงมณี จังหวัดพิษณุโลก
ดูรูปทั้งหมดของหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียง
ดูรูปทั้งหมดของค่ายมหิดลวิทยานุสรณ์ ที่ พิษณุโลก

อ่านบทความที่เกี่ยวข้อง
♫ สมพงษ์ อ้นชาวนา ผู้นำชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง
♫ กล้วยตาก กล้วยอบ กล้วยเชื่อม ของดีบางกระทุ่ม
♫ ทำนาพึ่งพาธรรมชาติ ณ อำเภอบางกระทุ่ม
♫ ค่ายวรรณกรรมเด็ก โรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์