The shopping therapy: Shopaholic

โรคเสพย์ติดการช้อปปิ้ง

จะว่าไปการช้อปปิ้ง หรือจับจ่ายซื้อสินค้าอันไม่จำเป็น แต่เป็นที่ต้องการ น่าจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับสาวๆพอสมควร ยิ่งด้วยยุคนี้สมัยนี้ที่ทุนนิยมเข้าครอบงำแทบจะทุกซอกหลืบของสังคม แม้แต่กระทั่งนอนเล่น ท่องโลกอินเตอร์เนตอยู่ที่บ้านก็ยังมิวายสามารถซื้อของผ่านเว็บไซต์เสียเงินไปโดยไม่รู้ตัว

มีการศึกษาพบว่าในสังคมอเมริกันประชาชนกว่า 5%  เป็นโรคเสพย์ติดการช้อปปิ้ง และ 80%  ของจำนวนนี้เป็นผู้หญิง จริงๆแล้วโรคเสพย์ติดการช้อปปิ้งมีตั้งแต่ระดับเร่ิมต้น ที่ก็เรียกกันทั่วไปว่า  shopaholic หรือแบบรุนแรงมากขึ้น ที่เรียกว่า compulsive buying disorder และส่วนใหญ่คนที่เสพย์ติดการช้อปปิ้ง จะมีอาการคล้ายๆกันคือ รู้สึกดีเมื่อได้เสียเงินซื้อของ ไม่ว่าของเหล่านั้นเราจะต้องการหรือไม่ก็ตาม และหนำซ้ำบางคนยังรู้สึกดี แม้ว่าเงินที่จ่ายไป จะก่อให้เกิดหนี้ก้ตาม สาเหตุจากการเกิดอาการเสพย์ติดการช้อปปิ้งนั้นส่วนใหญ่ก็น่าจะมาจากการไม่รู้จักระงับกิเลส หรือความอยากนั่นเอง บวกกับเหตุผลทางกายภาพ นั่นคือ เมื่อภาวะจิตใจรู้สึกซึมเศร้า หดหู่ เครียด ก็จะหาเวลาไปเดินช้อปป้ิงเพื่อสร้างความสุขชั่วครู่เล็กๆน้อยๆ แล้วร่างกายก็จะสร้างฮอร์โมนขึ้นมาให้กระปรี่กระเปร่าได้ประเดี๋ยวประด๋าว แล้วก็กลับวนเป็นวงจรเดิมเช่นนี้เรื่อยๆ

การวิเคราะห์ทางสังคมศาสตร์พบว่าเหตุผลสำคัญอีกประการหนึ่งที่ทำให้คนเราเสพย์ติดการช้อปปิ้งนั้นก็เนื่องมาจากความต้องการสร้าง “ตัวตน” จากเปลือกนอก โดยใช้วัตถุต่างๆเป็นตัวเสริมสร้างความเป็นตัวตน อาทิ การแต่งตัวให้สวยงาม ตามแฟชั่น เพื่อสร้างรูปลักษณ์ตัวเองให้ดูดีขึ้น การใช้กระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพง เพื่อสร้างความ โอ้ ว้าว ให้กับคนที่พบเห็น หรือสร้างความมีระดับ  (class) หรือยกระดับตัวเองให้ดูเหนือกว่าคนอื่น

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลใด การเสพย์ติดการช้อปปิ้งย่อมต้องส่งผลกระทบกับแต่ละบุคคลไม่มากก็น้อย และถ้าลองคิดดูให้ดีๆ จำนวนเงินที่หมุนเวียนอยู่ในการช้อปปิ้งอย่างบ้าคลั่ง (คาดว่าส่วนใหญ่น่าจะอยู่ในสังคมคนชั้นกลางขึ้นไป) ถ้าได้เปลี่ยนไปเป็นการแบ่งปันไปสู้ผู้ยากไร้บ้าง ช่องว่างทางฐานะในสังคมคงจะแคบลงไม่น้อย เพียงแค่คนเรารู้จักเปลี่ยนความฟุ้งเฟ้อมาเป็นความเพียงพอที่พอดี เปลี่ยนกิเลสความอยากต่างๆนานาให้กับตัวเอง มาเป็นความอยากช่วยเหลือผู้อื่น สังคมทุนนิยมที่โหดร้าย คงกลายร่างเป็นสังคมน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าที่น่าจะสงบสุขกว่านี้มากทีเดียว

…เปลี่ยนจากผู้ซื้ออย่างฟุ้งเฟ้อ มาเป็นผู้ให้นำ้ใจที่เหลือเฟือ…

5implynobodyavatar