The Drama Queen: โหนกระแสดอกส้มสีทอง

จากการติดตามข่าวสารบ้านเมืองผ่านทางอินเตอร์เน็ตโดยเฉพาะจากสังคมออนไลน์ และจากเพื่อนคนไทยใกล้ตัวหลายๆคน ก็รับรู้ได้กับความ “แรง” ทั้งกระแส และเนื้อหาของละครที่โด่งดังและเพิ่งจบไปอย่างดอกส้มสีทอง มีวลีเด็ดๆที่ถูกนำมาถ่ายทอด พูดซ้ำไปมาอยู่หลายรอบ หลายวลีด้วยกัน แม้จะมีฝ่ายบริหารปกครองระดับสูงออกมาแสดงความคิดเห็นในเชิงห่วงใยถึงผลกระทบต่อสังคมของละครแนวๆนี้ แต่ดูเหมือนสังคมส่วนใหญ่จะไม่ยี่หระกับคำเตือน ทั้งยังต่อต้านและต่อว่าถึงสังคมการเมืองที่สกปรกและ แรง ยิ่งกว่าในละครน้ำเน่าหลังข่าวเสียอีก

ทั้งนี้ก็ตาม จริงอยู่ที่ว่าละครเป็นตัวสะท้อนสังคม สิ่งที่เกิดขึ้นในละครอย่างเรื่อง ดอกส้มสีทอง, มงกุฎดอกส้ม หรืออีกหลายต่อหลายเรื่อง ก็ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นจริงในสังคม จะว่าไปมันก็เป็นปฏิกิริยาย้อนกลับซึ่งกัน สังคมแรง สื่อสะท้อนแรง สังคมก็เลียนแบบความแรง สรุปก็คือ แรงแบบไม่มีที่สิ้นสุด แล้วสุดท้ายก็จะเกิดการโยนกลองกันไปมา ว่าตกลงใครผิด ใครเริ่มก่อน…แต่ในที่สุุดก็ไม่มีใครยอมรับว่าล้วนแต่เป็นตัวสร้างผลกระทบด้วยกันทั้งนั้น

ความ แรง ที่เกิดขึ้นไม่ได้เห็นได้แค่ในหนังในละคร ตามเว็บไซต์ที่ให้แสดงความคิดเห็นก็ชัดเจนเช่นกัน ว่าคนไทยเราเสพย์ติด ดราม่า จนมีเว็บไซต์ drama-addict ที่ฮิตติดลมบน จากการรวบรวมความขัดแย้งเชิงความคิดในเว็บบอร์ดดังต่างๆ และหนึ่งในนั้นคือเว็บพันทิพย์ เมื่อสัปดาห์ก่อนนี้เอง แอบเห็นกระทู้กล่าวถึง อีเห็น ตอนแรกก็งงๆว่าไอ้เจ้าสัตว์โลกน่ารักมาเกี่ยวอะไรกับหัวข้อกระทู้แนะนำแห่งห้องความสวยความงาม แต่พอเปิดเข้าไปก็ถึงบางอ้อ ว่าเจ้าของกระทู้กำลังประณามหยามเหยียดการเอาช่วงใดช่วงหนึ่งของลำตัวไปพิงเสาบนรถไฟฟ้าหรือรถไฟใต้ดิน มองๆไปก็เห็นได้หลายมุม แต่มุมที่คนส่วนใหญ่ตอบกันในกระทู้มักจะเป็นด้านเดียวกัน นั่นคือ ด่าแหลก+แกล้งจิกผม ดึงหัวสารพัด เหมือนนางร้ายในละครโผล่่มาไม่มีผิด

จะว่าไปการใช้ของสาธารณะก็ควรจะนึกถึงประโยชน์ส่วนรวมเป็นใหญ่อย่างที่หลายๆคนในกระทู้ให้ความเห็นก็ไม่ผิด แต่ถ้าคิดดูให้ดี การเอาใจเขามาใส่ใจเรา และไม่ดราม่าเรื่อยเปื่อยน่าจะดีกว่าไม่ใช่หรือ อย่างกรณีข้างต้นถ้าเราแค่สะกิด บอกเขาดีๆ ว่าขอจับเสาหน่อยอะไรทำนองนี้ หรือบางคนอาจจะมีเหตุผลต้องยืนพิงจริงๆ เช่นว่าเหนื่อยมาก อายุมากแล้ว การทรงตัวไม่ดี ฯลฯ มันก็น่าจะมีเหตุผลเพียงพอให้เราเข้าใจเขาได้บ้างไม่ใช่หรือ

ดราม่ากันไปก็เท่านั้น ความสงบสุขในสังคมน้อยลงไปทุกที คนห่างไกลศาสนา จิตใจไม่พัฒนา วันๆบ้าแต่วัตถุ…บ่นๆๆๆๆๆ สังคมแห่งความเอ้ืออาทร ความเอ้ือเฟื้อเผื่อแผ่มันจืดจางไปทุกที…

(มาโพสท์ช้าไปนิด เกาะกระแสเรยาแบบห่างๆหน่อยล่ะกัน)