เอากันทั้งวันไม่เหนื่อย

วันนี้รตจิตรจะเล่าเรื่องข้างบ้านให้ฟัง ไม่ว่าจะเรื่องนิสัย เรื่องข้างบ้านเอากัน หรือเรื่องขจัดข้างบ้านให้ไปไกล ๆ เพราะเซ็งจัดแล้วสืบเนื่องมาจากวันนึงวันนึง พวกเธอเอาแต่ร้องเรียกกันเพื่อจะยุ่งกัน จะเอากัน และเอาแต่ตั้งท้อง ออกลูก จนคุมจำนวนลูกกันไม่ไหวแล้ว จากนั้นก็เริ่มเอากันใหม่ บางวันแต่เช้าตัวผู้ก็ร้องเรียกตัวเมีย พอตัวเมียหนี ก็เอาแต่ร้องตาม บางทีตัวผู้ 3 – 4 ตัวรุมตัวเมียตัวเดียว เฮ่อ! เป็นการทารุณทางเพศรึเปล่าเนี่ย?

ที่นำมาเขียนเพราะเรื่องมีอยู่ว่า คืนวันหนึ่งรตจิตรนอนดึกเพราะเร่งเคลียร์อ่านหนังสือที่ค้าง ๆ ให้จบ และต้องการตื่นสาย ๆ ในวันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันหยุดเพราะลุกไม่ไหวจริง ๆ ค่อนข้างปวดหัวค่ะ แต่พวกนกพิราบตัวผู้ซึ่งมาสร้างบ้านอยู่ใกล้ ๆ รตจิตรกลับมาเดินร้องเรียกตัวเมียเพื่อต้องการเอาตัวเมียแต่เช้าค่ะ และแถวนั้นก็มีตัวเมียตัวเดียวหรือ 2 ตัวไม่แน่ใจเพราะหน้าตาเหมือนกันเกินไป ในขณะที่ตัวผู้ตรึม เสียงก็เลยดังลั่นไม่เกรงใจใครเลย ทุกตัวเล่นเดินไปเดินมา บินข้ามไปมาตรงระเบียงเพื่อตามตัวเมียเพียงตัวเดียว ทั้งเสียงร้อง ทั้งเสียงกระพือปีกบินตาม และเสียงจิกตีปีกกันหลายตัวตรงหน้าต่าง แล้วใครจะนอนหลับจ๊ะ รตจิตรจึงจำใจตื่นอีกแล้ว
ยิ่งช่วงก่อนเดือนพ.ย. บ้านเราค่อนข้างสว่างเร็ว นกพิราบตัวผู้ยิ่งขยันทำหน้าที่แต่เช้า นกพิราบเหล่านี้ชอบแต่งตัวกันตอนเช้า ๆ ก่อนที่จะเอาตัวเมียเพื่อให้ขนคอพองฟูดูสวยงาม และเท่ห์เสียมิมีล่ะ จะได้ดึงดูดตัวเมีย เสร็จแล้วก็จะบินไปประกบตัวเมีย แต่ถ้าเป็นคู่กันอยู่แล้ว เช้า ๆ ตื่นขึ้นมาก็จะช่วยกันจิกไชขน ช่วยกันแต่งตัวก่อนจะเอากันใหม่

รตจิตรถ่ายรูปมาฝากให้เพื่อน ๆ ดูกันถึงภาระกิจประจำของนกพิราบ ซึ่งเริ่มเอากันตั้งแต่เช้า อย่างรวดเร็ว และกิจวัตรนี้จะทำกันบ่อยครั้งมากต่อวัน เช่น นกพิราบคู่นี้กำลังผสมพันธุ์กัน ความจริงมีตั้งหลายช็อต และมีทุกวันจริง ๆ

รตจิตรไม่เข้าใจว่าทำไมไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยกันเลย หรืออาจเพราะใช้เวลาสั้นมาก มีครั้งหนึ่งที่รตจิตรถ่ายไม่ทันคือนกพิราบตัวผู้กระโดดขึ้นไปแล้วก็ตกลงมาเฉย ตัวเมียก็ยังให้โอกาส แต่ตัวผู้ตัวอื่น ๆ ก็นิสัยไม่ค่อยดี รู้ว่าตัวเมียตัวนี้มีคู่แล้ว ก็ยังจะตามยุ่งจนเกิดศึกจิกตีกันอยู่บ่อย

นกพิราบคู่นี้ผสมพันธุ์แล้วเสร็จ ไม่นานก็จะออกไข่อีกรอบ

เมื่อวานรตจิตรให้คนปีนขึ้นไปบนหลังคาบ้านด้านหลังเพื่อทำความสะอาดใต้แอร์ เพราะเห็นว่าลูกนก 2 ตัวบินได้ และก็ไม่อยู่หลายวันแล้ว …….. เซ็งเป็ด! ตามเคย พบไข่อีก 1 ฟองที่ไม่ยอมฟักสักที ตัวแม่ก็ไม่รู้ไปอยู่ไหน รตจิตรเลยได้แค่ทำความสะอาดบ้านให้พวกเธอ

รตจิตรได้ยินเสียงหนวกหูที่หลังคาบ้านด้านหน้าก็เห็นนกพิราบตัวเมียกกไข่ มุมนี้ลูกนกเคยหล่นจากซอกหลังคา ตกลงมาตายจนมดขึ้นเต็มไปหมด เพิ่มภาระทำความสะอาดบ้านอีกแล้ว พอรู้ว่ารตจิตรเริ่มไปยุ่งช่องแอร์ของพวกเธอ จริง ๆ แอร์ของรตจิตรนะ เธอก็สร้างรังใหม่ทั้งหลังคาด้านหน้า ด้านข้างบ้าน และเริ่มทำรังบนหลังคาบังแดดที่รตจิตรเพิ่งทำใหม่เอี่ยมด้วย จะให้โอ๊ย !! หรือจะ 555 ดีนะ? คือรอบบ้านของรตจิตรเต็มไปด้วยรังนกพิราบ และที่ตามมาก็คือขี้นกค่ะ

พวกลูกนกที่โตหน่อย ก็ชอบมาเดินเล่นทั้งที่สนามหญ้า และรอบ ๆ บ้านอีก บางทีเจ้าของบ้านเดินออกไป พวกเธอยังไม่ยอมบินหนีเลย เรากลับต้องหนีในช่วงที่ไข้หวัดนกระบาด

บางคอกมีลูกนกพิราบเป็นโรค เช่นตัวนี้เป็นที่รอบตา น่าจะเป็นเชื้อไวรัส รตจิตรยิ่งกลัวเพราะขนาดพ่อแม่ของเธอยังไม่ค่อยสนใจลูกนกตัวนี้ ทำให้มันส่งเสียงดังรบกวนรตจิตรตั้งแต่เช้า และทั้งวันด้วย เจ้าลูกนกตัวนี้ยังชอบลงมาที่พื้นบ้าน สุนัขของรตจิตรก็จะไล่กวดและคาบไว้ กว่าจะแงะออกมาค่อนข้างแสนเข็ญ เราก็กลัวเชื้อโรค ต้องปีนและจับขึ้นไปคืนรังวันละไม่ต่ำกว่า 3-4 เที่ยว น่าเบื่อ แต่ก็กลัวมันตาย

สิ่งที่รตจิตรเบื่อสุด ๆ คือทำความสะอาดพื้นบ้านที่มีแต่ขี้นก กิ่งไม้ก้านแข็ง ๆ หล่นลงมาเต็มไปหมด รวมถึงฝักแคที่ปลิวกระจายเต็มรอบบ้าน โดยเฉพาะช่วงหน้าฝนแบบนี้ จึงจำเป็นต้องขจัดนกพิราบให้ไปไกล ๆ แต่ไม่ใช่กำจัดนะคะเช่น วางแผงหมุดที่ต่างประเทศใช้กันมา เช่นตาม Subway ที่ New York แต่ค่าใช้จ่ายสูงและต้องให้การติดตั้ง; พริกแดงใส่ถุงเพื่อให้ไอพริกออกมา; ผ้าแดงปูตรึงยึดไว้; รูปปั้นอีกาหรือนกอินทรีย์ที่ใหญ่กว่า; รูปคนซึ่งตอนแรก รตจิตรใช้รูป Robert Pattinson แต่หล่อไป นกพิราบไม่กลัว เลยต้องใช้รูปตอนเป็น Vampire ก็กลัวอยู่วันแค่ 2 วัน แล้วก็ชิน; โมบายห้อยตามมุมหลังคา หรือวิธีที่ตอนนี้รตจิตรลองใช้อยู๋คือ ผูกถุงพลาสติกซึ่งได้ผลมาประมาณ 1 สัปดาห์แล้ว ยิ่งเป็นถุงพลาสติกของ Central ยิ่งดีเพราะใบใหญ่ทำให้เสียงดังมากเมื่อลมพัด และยังเป็นสีแดงทำให้นกเห็นชัดเวลาถุงปัดแกว่ง นกตกใจได้ง่าย เวลากลางคืนลมแรง ๆ บางทีรตจิตรยังตกใจเลย ก็อาจเป็นสาเหตุว่าไปรบกวนนกตอนนอน พวกเธอเลยไม่ชอบ ด้วยสาเหตุประการเช่นนี้
โอกาสหน้า ถ้ารตจิตรมีวิธีขจัดความรำคาญและภาระที่ไม่จำเป็นเหล่านี้ จะนำมาฝากใหม่เผื่อเป็นประโยชน์สำหรับเพื่อน ๆ