ชวนกัน หลีกภัย อพยพไปได้หลายลี้

เหตุการณ์ที่ ๑ ♦ ก่อนน้ำท่วม
เหตุการณ์ที่ ๒ ♦ น้ำท่วม และวันที่อพยพ
เหตุการณ์ที่ ๓ ♦ น้ำท่วม และหลังอพยพ
เหตุการณ์ที่ ๔ ♦ ความเครียดจากการใช้ชีวิตช่วงน้ำท่วม

เหตุการณ์ที่ ๒ ♦ น้ำท่วม และวันที่อพยพ

เช้า 28 ต.ค. น้ำในหมู่บ้านขึ้นมาเกือบปริ่มท่อ พอบ่ายน้ำสูง 30ซ.ม. ครอบครัวรตจิตรยังใช้ชีวิตได้ดีบนชั้น 2 แต่ 29 ต.ค. ระดับน้ำประมาณ 50-60 ซ.ม. รตจิตรยังตั้งใจอยู่บ้านต่อ แม้ว่าทั้งหมู่บ้านจะเหลือแค่ 2 หลัง และถูกตัดไฟแล้ว เนื่องจากน้ำท่วมรอบบ้านด้านนอกทั้งหมด แต่ยังไม่เข้าภายในตัวบ้านเพราะมีบันได 2 ขั้น ระดับน้ำอยู่เกือบถึงบันไดขั้นที่ 2 พวกเราเริ่มไม่มั่นใจกับระดับน้ำที่สูงเร็วมาก และอยู่ด้วยความยากลำบากเพราะน้ำประปาที่สกปรกและเหม็นเน่าก่อนหน้านี้ ยิ่งแย่กว่าเก่า อีกทั้งไม่มีไฟฟ้ามา 2 วันเต็ม รตจิตรพยายามหาทั้งรถและที่พักใกล้ ๆ จะได้มาทำงานได้ แต่ไม่มีเลย แม้แต่บ้านเพื่อน ๆ ที่ราชบุรีก็เต็มหมด เพื่อนคนอื่นที่ราชบุรีช่วยหาเบอร์ให้โทรติดต่อหลายแห่งที่รู้จักก็เต็ม จึงต้องหาที่เพชรบุรี

ถึงวันที่ 30 ต.ค. ระดับน้ำ 75 ซ.ม. กว่ารตจิตรจะได้รถพยาบาลที่สามารถมารับแม่ได้ก็ 5 โมงเย็น ค่าใช้จ่ายก้อนใหญ่ก้อนแรกคือค่ารถ 6,000 บาท ทั้งนี้รตจิตรไม่พูดถึงค่าอาหารที่กักตุนไว้และเน่าเสียหาย เพราะไม่มีใครคิดว่าจะถูกตัดไฟเร็วขนาดนี้ ตอนอพยพออกจากบ้านนั้นค่อนข้างทุลักทุเล รตจิตรต้องเอาหมาที่หนักประมาณ 30 ก.ก. ใส่ถุงเพื่อช่วยกันอุ้มออกมากับยามชอบ คือยามของหมู่บ้านคนหนึ่งตัวเล็กแต่แรงเท่าช้างสาร สงสารหมามาก มันเคยถูกจับมาปล่อยตอนเล็กที่ม.มหิดล มันคงคิดว่าจะถูกจับไปปล่อยอีกเพราะขาไม่ดี และเริ่มอายุมาก พอเอาหมาลงกระบะปูนได้ ก็ต้องปลอบหมาเพราะมันกลัวมาก และน้ำท่วมรอบบ้าน ท่วมรอบหมู่บ้าน ถนนบรมราชชนนีก็ปิดแล้ว อีกทั้งถนนกาญจนาภิเษกด้านหลังหมู่บ้านที่จะไปบางบัวทองก็เกือบจะถู กปิดแล้วเช่นกัน โชคดีที่เรามียามชอบ ช่วยอุ้มแม่ลงมาจากชั้น 2 พักครู่หนึ่งก็อุ้มแม่ต่อออกไปด้วยความลำบากเพื่อลงกระบะปูนที่ใช้เป็นที่ย้ายคนในหมู่บ้านออกไปข้างนอก ตอนนี้แม่ของรตจิตรต้องเจ็บกระดูไปทั้งตัว เพราะแม่ไม่คอยงอเข่า ตอนนี้ต้องมานอนงดขดในกระบะ

ยามชอบและยามคนอื่น ๆ ช่วยกันทั้งลากทั้งผลักเพื่อให้กระบะปูนเคลื่อนไปข้างหน้าแต่ทรงตัวได้ไม่ล่ม ยามอีกคนที่ชื่อประเสริฐช่วยอุ้มแม่จากกระบะปูนเพื่อขึ้นรถพยาบาล พวกเราทุกคนรู้สึกหดหู่เพราะต้องจากบ้านมาไกล แม่และหมาต้องลำบากแน่ ๆ ห่วงทั้งเต่าญี่ปุ่นยักษ์ 2 ตัวที่รตจิตรไม่ได้เอาออกมาด้วย เพราะคิดว่าคงท่วม 1-2 สัปดาห์เอง เต่าเป็นสัตว์ที่ค่อนข้างอดทนน่าจะเอาตัวรอดได้ ห่วงบ้านและทรัพย์สินในบ้าน เพราะเพื่อนที่บางบัวทองและชลลดาถูกยกเค้าไปทั้งหลัง ไม่มีตำรวจช่วยเลยในช่วงแรก ๆ

รตจิตรมาถึงที่พักที่ระเบียงทะเลรีสอร์ทเกือบ 2 ทุ่ม เป็นห้องหลังเล็ก ๆ 2 ห้อง ๆ ละ 800 บาท ถ้ามีหมาคิดตัวละ 200 บาท เนื่องจากภาวะน้ำท่วมจึงช่วยเหลือโดยคิดเหมาครั้งละ 200 บาท/ตัว แต่ที่ทำให้พวกเราเครียดคือ รุ่งเช้าวันต่อมา ธุรการของรีสอร์ทมาบอกว่าเราต้องย้ายออกวันเสาร์ที่ 12 พ.ย. เพราะมีคนจองและจ่ายเงินเหมาทั้งรีสอร์ทแล้ว ซึ่งรตจิตรจะเล่าให้ฟังในบทความต่อไปนะ