ความทุกข์ 108 ประการของผู้หญิง ผู้ชายควรอ่าน

เหตุการณ์ที่ ๑ ♦ ก่อนน้ำท่วม
เหตุการณ์ที่ ๒ ♦ น้ำท่วม และวันที่อพยพ
เหตุการณ์ที่ ๓ ♦ น้ำท่วม และหลังอพยพ
เหตุการณ์ที่ ๔ ♦ ความเครียดจากการใช้ชีวิตช่วงน้ำท่วม

เหตุการณ์ที่ ๔ ♦ ความเครียดจากการใช้ชีวิตช่วงน้ำท่วม

นอกจากความเครียดทั่ว ๆ ไปเหมือนคนอื่น รตจิตรรู้สึกยิ่งเครียดหนักเพราะแม่เอาแต่ร้องไห้ อยากกลับบ้าน แม่มักเกิดอารมณ์โศรกเศร้าช่วงเวลาตี 1-2 แม่ต้องคอยนับวันตลอดว่าอยู่กี่วันแล้ว อีกกี่วันถึงจะได้กลับบ้าน การอยู่รวมห้องเดียวกันระหว่างพี่น้องก็สร้างความอึดอัดได้ไม่น้อย รตจิตรต้องท่องในใจว่า “ต้องอดทน” และแม้อากาศจะร้อนขนาดไหนจนนอนแทบไม่ได้ ส่วนมากก็เปิดแอร์ไม่ค่อยได้เพราะแม่จะเจ็บกระดูก ดูโทรทัศน์รับฟังข่าวสารหรือพักผ่อนกับรายการบันเทิงก็ไม่ได้เพราะแม่ปวดหัว แม้แต่การทำอาหารให้แม่ ก็ต้องขนของทุกอย่างมาทำชั้นล่าง เพราะแม่รับควันอะไรไม่ได้ น้ำหูน้ำตาคอยไหลแม้แต่การต้มจืด อีกทั้งการพักที่นี่เราอยู่ชั้น 2 ทำให้หมาที่มีปัญหาเรื่องขา ต้องกลั้นฉี่อึ เหลือวันละรอบ น่าสงสารจัง จนบางครั้งมันต้องใช้วิธีฉี่ออกมาทีละนิดและกินเข้าไป

เรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจคือ เราอยากกลับไปลุยน้ำทำงานที่บริษัท กลัวบริษัทไล่ออก ทั้ง ๆ ที่ช่วงเวลาที่รตจิตรอยู่ที่เมืองเพชรฯ เราก็พยายามทำงานที่รับผิดชอบให้ดีที่สุด แต่ความไม่สบายใจก็เกิดขึ้นเรื่อย ๆ เป็นระยะ ๆ แม้ว่าเจ้านายจะอนุญาตแล้วว่าให้ทำงานทางโทรศัพท์ หรือทางเน็ทได้ แต่เป็นธรรมดาของพนักงานที่ร่วมงานที่ต้องมีการพูดประชดประชัน ไม่ใช่แค่ช่วงนี้ แต่รวมถึงช่วงที่เรากลับไปทำงานด้วย

นอกจากนี้ การมาอยู่ร่วมกันหลายครอบครัว จำเป็นต้องมีความอดทนสูง บางห้องมีการหมุนเวียนอยู่ตลอด คนเช่าใหม่ก็อาจสร้างปัญหา เช่นส่งเสียงดังแม้เวลาเที่ยงคืน สูบบุหรี่จนเหม็นไปหมด นิสัยไม่ดีอย่างหนึ่งของชาวกทม. คือสตาร์ทรถทิ้งไว้ เนื่องจากห้องพักของรตจิตรไม่ค่อยได้เปิดแอร์ ควันรถจึงเข้ามาอย่างสบาย ๆ

และเรื่องที่รตจิตรสะเทือนใจอีกเรื่อง นอกจากบางครั้งที่รู้สูกท้อ หดหู่ เจ้านายยังโทรมาบอกว่า ท่านประธานที่เป็นสามีของเจ้านายรตจิตร ใคร ๆ ที่บริษัทจะเรียกกันว่า “อาเจ็ก” ได้เสียชีวิตด้วยโรคติดเชื้อในกระแสเลือดเมื่อวันศุกร์ที่ 11-11-11 วันนี้อาจเป็นเลขสวย อาจเป็นวันดีของหลายคน แม้แต่ประเทศจีนที่หนุ่มสาวจะสละโลดกันวันนี้ มีพิธีแต่งงานหลายคู่ แต่ข่าวของอาเจ็กทำให้รตจิตรถึงกับร้องไห้โฮโดยไม่ตั้งใจ แม้ขณะที่เขียนบทความนี้ก็ตาม ขอให้วิญญาณอาเจ็กไปสู่สุขคติตลดอกาล

อย่างไรก็ตามในความทุกข์ย่อมมีความสุขและความประทับใจเกิดขึ้นเพราะน้ำใจชาวเมืองเพชรบุรี รตจิตรเป็นคนนึ่งที่โบกรถเครื่องอยู่บ่อยมากเพราะรตจิตรไม่มีรถมาด้วย จึงพบกับคนเพชรที่ใจเด็ด แต่เต็มไปด้วยน้ำใจ บางคนรับรตจิตรขึ้นรถมาตามทางที่จะไป บางครั้งมาส่งถึงที่พักโดยไม่ยอมรับค่าโดยสาร สุดยอคนเพชรฯ จริง ๆ