หาตัวโจรล้วงกระเป๋าที่สำเพ็ง พาหุรัด

วันนี้อาทิตย์ วันสะบาโต วันคริสตมาสปี 2554 อิเฎลและคุณแม่ตั้งใจไปไหว้พระที่เล่งเน่ยยี่ และไปทำบุญโลงศพที่มูลนิธิปอเต็กตึ้ง โดยนั่งรถเมล์จากพาต้าปิ่นเกล้า ซึ่งหายากมาก จึงต้องนั่งไปลงพาหุรัด

อิเฎลเดินผ่านซอย 3 บล็อกที่มีคนแออัด และขาดระเบียบวินัย ซึ่งถ้าทุกคนเดินเป็นแถว ไม่แซงกัน ก็จะเดินไปได้เรื่อย ๆ แต่ครานี้ทุกคนจ้องแต่จะแซงกัน จึงกลายเป็นติดขัด อีกฝั่งเดินมาไม่ได้ เราก็เดินไปไม่ได้

นี่แหละสิ่งที่มิฉาชีพต้องการ วิทยุกระจายเสียงในซอยพาหุรัดได้แจ้งเตือนทุกคนว่าให้ระวังทีมล้วงกระเป๋า ซึ่งจะทำงานกัน 3-4 คน คนหนึ่งล้วง ส่งให้อีกคน ประมาณนั้น โดยถ้าใครพบว่าเป็นตนเป็นเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย ต้องจำหน้าคนใดคนหนึ่งของแก๊งให้ได้เพื่อแจ้งความ (หวังว่าคุณตำรวจจะตามคดีให้)

ทำอย่างไรดีจึงจะสามารถจำหน้าคนร้ายได้ อิเฎลไม่แนะนำวิธีถ่ายภาพ เพราะการที่คุณล้วงเอากล้องหรือมือถือขึ้นมาท่ามกลางฝูงชนมากมายนั้นก็อันตรายไม่แพ้การโดนล้วงกระเป๋า ทางเดียวคือต้องจำหน้าให้ได้ เพ่งที่ตา จมูก ปาก และหู และหาโต๊ะร้ายก๋วยเตี๋ยวแถวนั้นเพื่อนั่งวาดคร่าว ๆ

ดังนั้นแล้ว คนที่ไม่ใช่นักวาดอย่างอิเฎลต้องเตรียมตัวฝึกมือกัน ณ บัดนี้ บัดที่รู้ว่าตนจะไปเดินในที่เสียง ไม่ว่าจะเป็น Open Street หรืองานมหกรรมไหน ๆ อย่างแรกต้องวาดให้เร็ว เหมือนไม่เหมือนเราต้องบอกได้ว่าเราวาดตรงไหนผิด หรือควรขยับเส้นไหนขึ้นลง จากนั้นให้เจ้าหน้าที่ตำรวจวาดให้อีกที แต่อย่าเผลอจำหน้าคนร้ายเป็นรูปเบี้ยว ๆ ที่ตนวาดหล่ะ