การกระทำที่ไร้มนุษยธรรมของหมอ

รตจิตรไม่รู้ว่าหมอที่โรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงแห่งนี้ จะโกหก รตจิตรไปกระซิบข้างหูแม่ว่า แม่ไม่ต้องเจาะเลือด 2 วันนะ เค้าของหมอแล้ว และหมอก็ OK กับเค้าแล้ว แม่พักนะจ๊ะ เดี๋ยวก็ดีขึ้น ที่ไหนได้เหตุการณ์ยิ่งทำให้แม่สาหัสมากขึ้น เจ็บตัวตอน ทุกข์ทรมานยิ่งขึ้น เพราะคืนวันจันทร์ที่ 12 นั่นเอง หมอสั่งให้เจาะคอ เป็นสายยางอ้วน ๆ เพื่อเอาเลือดแม่ไปตรวจได้ง่าย

รตจิตรมาเห็นสภาพแม่ตอนเช้าวันอังคารที่ 12 ยิ่งแย่ลง ตกใจมากกับสายยางที่เจาะเข้าไปที่คอด้านข้างของแม่ จึงถามนางพยาบาลว่าไม่เจ็บหรือ สายและเข็มใหญ่ขนาดนี้ นางพยาบาลตอบว่า ไม่เจ็บเลย เหมือนโดนยุงกัด รตจิตรจึงถามเธอกลับว่า เธอรู้ได้อย่างไร เธอเคยถูกเจาะแบบนี้แล้วหรือ? ไม่มีใครโง่ขนาดนั้นหรอก ใครที่มีสิ่งแปลกปลอมเสียบไว้ในร่างกายแล้วจะไม่เจ็บ สุดท้ายเหตุผลก็คือความสะดวกแก่นางพยาบาล เพราะช่วงหลัง ๆ พวกเธอเจาะเลือดแม่ยากขึ้น ดึงเข้าดึงออกอยู่อย่างนั้น มือ แขนขาแม่บวมเพราะน้ำเกลือ และยา หมอทำเพื่อให้หมอสะดวกด้วยว่า ถ้าจะเอาเลือดแม่เมื่อไร ก็สูบที่คอได้เลย ไม่ต้องคอยหานางพยาบาลที่เจาะเลือดเก่ง ๆ มาทำ รตจิตรไม่รู้ว่าทั้งหมอและนางพยาบาลที่นี่ทำไมขาดจิตสำนึก ขาดจรรยาบรรณกันขนาดนี้

เนื่องจากแม่นอนอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อให้หมอ และพยาบาลทรมาน เป็นวันที่ 15 แล้ว แผลกดทับด้านหลังจนเนื้อกำพร้าทะลุเข้าไป เห็นเนื้อแดงสด ๆ พวกเรารู้ว่าแม่ต้องเจ็บมาก แม้จะเจ็บไม่เท่ากระดูกที่แตกร้าวทั้ง 2 ข้าง แต่แม่ไม่สามารถพูดให้พวกลูก ๆ รู้ได้ และยังไม่สามารถเขียนอะไรได้ เพราะหมอสั่งให้ผูกมือของแม่ทั้ง 2 ข้างไว้กับเตียง น้องชายขอให้รตจิตรตื่นเช้าไปซื้อยาทาให้แม่ที่ร้านขายยาตรงข้ามศิริราช

วันพุธที่ 13 ตอน 6 โมงเช้า น้องโทรมาปลุก รตจิตรบอกว่าเดี๋ยวจะรีบไปซื้อยาให้แม่ แต่คำตอบคือไม่ต้องแล้วแม่ตายตอนตี 3.30 แม้แต่วันเวลาที่แม่ตาย แม่ยังกลัวว่าลูก ๆ หลาน ๆ จะลำบาก จนยอมอดทนมาถึงวันนี้ได้ ถ้าเพื่อน ๆ ได้รับรู้เหตุการณ์ด้านล่างต่อไปนี้ คงจะรับรู้ได้ทันทีว่า พวกเรายิ่งรักแม่ ยิ่งซาบซึ้งในสิ่งที่แม่สู้อดทนมาตายในวันนี้

– วันพุธที่ 13 กุมภาพันธ์ เป็นวันดีมาก
– เลยช่วงเวลาตรุษจีนมาพอสมควรแล้ว ทำให้ญาติมิตรยังมางานศพของแม่ได้
– คนจีนถือว่าหากพ่อแม่ตายก่อนกินมื้อเช้า แปลว่าไม่ยอมเอาอะไรติดตัวไปสวรรค์ แต่ตั้งใจเหลือให้พวกเราหมด ให้พวกเราอยู่สบายทำนองนั้น
– งานศพแม่ ที่วัดศรีเรืองบุญ
สวด 3 วัน วันพุธที่ 13 – ศุกร์ที่ 15 กุมภาพันธ์
ทำกงเต๊ก 1 วัน วันเสาร์ที่ 16 กุมภาพันธ์

เคลื่อนศพวันอาทิตย์ที่ 17 พอดี ซึ่งเป็นวันที่ดีมาก ๆ เพราะ
1. เป็นวันหยุด รถไม่ติด การเคลื่อนศพจึงเป็นไปตามฤกษ์เวลาที่ดูไว้ทุกขั้นตอน
2. การไหว้ซุ้ง
ปัจจุบันลูก ๆ มักใช้วิธีออกทุกข์เลย แต่ต้องไหว้ทั้งหมด 7 ซุ้ง หรือง่ายขึ้นไปอีก ใช้วิธีทำสังฆทานแทน ซึ่งตรงกับวันอาทิตย์ กล่าวคือพวกลูก ๆ ควรทำสังฆทานทุกอาทิตย์นั่นเอง อย่างไรก็ตามทุกวันนี้ รตจิตรและลูกยังคงทำสังฆทานมาตลอด หรือขณะที่เขียน ก็เพิ่งไปทำสังฆทานมาที่จังหวัดสมุทรสาคร เป็นต้น
3. อยู่ในช่วงปลอดคนที่แจตึ้ง
วันที่พวกลูก ๆ เคลื่อนศพแม่ไปฝังที่จังหวัดชลบุรีนั้น เป็นช่วงที่คนยังไม่นิยมไปไหว้เช็งเม้ง การทำพิธีกรรมต่าง ๆ จึงสะดวกมาก

แม้แม่ที่เรารักจากไป ก็ยังไม่ยอมให้พวกเราลำบาก แม่ดีกับลูก ๆ เสมอ แล้วอย่างนี้ใครจะลืมแม่ได้ ใครจะไม่รักแม่ ทุกวันนี้ น้องชายยังวางข้าวของที่แม่ชอบใช้ไว้บนเตียงเช่นเดิม ทุกครั้งที่เรามองไป แม้จะไม่มีแม่อยู่ให้เราเห็นเหมือนเดิม แต่แม่จะอยู่ในดวงใจลูกตลอดกาล
ไปสู่สุคตินะคะ แม่ที่ดีที่สุดของลูก ๆ … รักแม่มาก

♦ บทนำ บันทึกรักถึง “แม่”
♦ วันที่ตัดสินใจผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิต
♦ วันที่แม่เข้าห้อง ICU ของโรงพยาบาล
♦ ใครทำกระดูกขาของแม่แตก
♦ จดหมายด่วนที่สุดถึงประธานโรงพยาบาล
♦ หลังจากแม่จากไป

สงวนลิขสิทธิ์โดย © รตจิตร
~~~~