Healing the Heart: An X-Men Dramatic FanFiction ตอนที่ 9

บันทึกคาบที่ 9
ผู้เขียน: อาจารย์ Shadowcat หรือ Katherine Anne Kitty Pryde
สถานที่: X-Mansion หรือ Xavier’s School for Gifted Youngsters หรือ Xavier Institute

ข้าพเจ้าเอง Kitty Pryde หรือ Shadowcat ข้าพเจ้าไม่ได้เดินทางมาที่ Xavier Institute เพียงลำพัง หากแต่สิ่งที่ติดตัวข้าพเจ้ามาจากบ้านคือ “ความหน่ายเหนื่อย” ความหน่ายเหนื่อยเป็นเพื่อนของข้าพเจ้าตั้งแต่คาบที่ 5 ข้าพเจ้าจะเจอกับเขาผู้นี้ทุกครั้งที่เดินทางออกจากบ้าน ความหน่ายเหนื่อยจะอยู่กับข้าพเจ้าจนกระทั่งคาบสุดท้ายที่จะสอนที่ Xavier Institute

ข้าพเจ้าได้นึกถึง Scott Summers ซึ่งเป็นผู้ที่ชักชวนให้ข้าพเจ้ามาสอนที่ Xavier Institute เขาผู้นี้จำได้อย่างเดียวว่า ที่นี่เงินดี ศาสตราจารย์ Xavier จ่ายค่าสอนแพงมากต่อชั่วโมง แต่ข้าพเจ้าค่อนข้างฐานะดีมาแต่กำเนิด ดังนั้นเรื่องเงินจึงไม่ใช่สิ่งที่ต้องคิดมาก การได้เงินมาด้วยความทุกข์ใจและความเหนื่อยหน่ายนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ข้าพเจ้าต้องการ แต่ทำไม ข้าพเจ้าจึงมาสอนที่นี่หล่ะ Scott Summers ได้ชวนข้าพเจ้าไปสอน 3 แห่งก่อนหน้านี้ ซึ่งข้าพเจ้าไม่ได้อยากสอน จึงปฏิเสธไปว่าที่ไม่ไปสอนเพราะอยู่ไกลบ้าน ข้าพเจ้าไม่ชอบเดินทางไกลหรือรถติด แต่พอมาถึงที่ Xavier Institute ข้าพเจ้าจะปฏิเสธแบบเดิมก็ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เพราะ Xavier Institute อยู่ใกล้บ้านของข้าพเจ้ามาก กล่าวคือ ข้าพเจ้ามาสอนที่นี่เพราะการรักษาสัจจะ มิใช่เพื่อเงิน เงินที่ได้มาได้นำพาข้าพเจ้ามาพบกับเพื่อใหม่ที่ชื่อว่าความเหนื่อยหน่าย และนี่มันไม่คุ้มกันเลย

คาบที่ 9 ข้าพเจ้าเดินเข้ามาในห้อง พบ Andrea นั่งอยู่ เธอเป็นคนเดียวที่มาถึงห้อง ตอนนั้นเวลา 9 โมงเช้าแล้ว แล้วคนอื่นหล่ะ? พวกเขาอยู่ไหน? ข้าพเจ้าตั้งคำถามในใจ 15 นาทีถัดไป Laurie Collins เดินเข้ามา ข้าพเจ้าบอกทั้งสองว่า ถ้ารออีก 5 นาทีแล้วยังไม่มีใครมา ข้าพเจ้าจะเริ่มสอน Andrea ลุกขึ้นแล้วบอกว่า ขออนุญาตลงไปหาของกิน และนั่นหมายความว่า ข้าพเจ้าไม่ควรที่จะเริ่มสอนถ้า Andrea ยังไม่ขึ้นมา หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง Quentin และ Christine ได้ขึ้นมาถึงห้อง ตอนนั้น สายประมาณเกือบชั่วโมงแล้ว พึ่งมาถึงห้องเรียนกันเพียง 4 คน ข้าพเจ้าผิดหวังมาก ท้อใจ เหนื่อยหน่าย กว่าจะได้เริ่มสอนอย่างจริงจังก็สายไปประมาณชั่วโมงครึ่ง ความรับผิดชอบอยู่ที่ไหน ไม่ใช่เพียงไม่เคารพอาจารย์ แต่นี่คือการไม่เคารพตนเอง การดูหมิ่นศักดิ์ศรีของตนเอง ดูหมิ่นสถาบัน ดูหมิ่น Professor Xavier นักศึกษาเหล่านี้ลืมตระหนักว่าพ่อแม่อุตส่าห์หาเลี้ยง ส่งลูกมาเรียนในสถาบันที่ค่าเทอมแพงมาก และเป็นสถาบันที่โด่งดังที่สุดที่เหล่า Mutants ยอมรับกัน

ภาพฉากประกอบนิยาย ฟิก X-Men

เมื่อนักศึกษามาประมาณ 7 คน ข้าพเจ้าได้เริ่มสอน สอนไปไม่นาน มีนักศึกษา 2 คน พึ่งมาถึง พวกเขาเข้าเรียนสายประมาณ 2 ชั่วโมง ข้าพเจ้าต้องพูดซ้ำ สอนซ้ำ ใช้เสียงกับคอที่เจ็บร้าวของข้าพเจ้าสอน สอน และสอน ส่วนนักศึกษาคนหนึ่ง เข้ามานั่งสักพักใหญ่ๆ แล้ว แต่ไม่ยอมทำตามตอนที่ข้าพเจ้าสอน เขาต้องการให้ข้าพเจ้าสอนเขาเดี่ยว ให้พูดให้เขาฟังคนเดียวแล้วเขาจึงจะทำ ข้าพเจ้าสอนซ้ำให้อีก ข้าพเจ้าถามตนเองว่า นี่คือการดูถูกกันใช่ไหม? คนเหล่านี้ที่ให้ข้าพเจ้าสอนซ้ำ เขาดูถูกข้าพเจ้าใช่ไหม เขาไม่คิดว่าคนคนนี้มีค่า เขาใช้แรงงานข้าพเจ้าเพียงเพราะเขามาสาย 2 ชั่วโมง และเพียงเพราะเขาจงใจไม่ฟังตอนที่ข้าพเจ้าสอนทุกคนพร้อมกัน หรือถามอีกข้อ คือ ข้าพเจ้ามันโง่ ไม่เด็ดขาด ข้าพเจ้าอ่อนแอ และยอมให้คนเหล่านี้เอาเปรียบ ทำไมเขาจึงสร้างความทุกข์ให้เรา โดยที่เขาไม่รู้สึกเดือดร้อนใจอะไรเลย

ในช่วงบ่าย ข้าพเจ้าให้เขาทำงานที่เขาออกแบบเอง (ขอหมายเหตุจุดนี้ว่า ข้าพเจ้าให้เขาทำงานในคาบ และเขากลับใส่ร้ายข้าพเจ้าว่าข้าพเจ้าไม่เคยให้ทำ) มีนักศึกษาคนนึงพึ่งเดินทางมาถึงในช่วงบ่าย ช่วงเช้าเขาไม่ได้เข้าเรียน เขาขอให้เข้าเจ้าสอนสิ่งที่คนอื่นทำในช่วงเช่นให้เขาฟัง แน่นอน ข้าพเจ้าสอนให้ ข้าพเจ้าทำทุกอย่างขัดกับความรู้สึกของตนเอง ข้าพเจ้ารู้สึกไม่ต้องการถูกเอาเปรียบ แต่ข้าพเจ้าก็สอน มันคือการยอมให้คนอื่นเอาเปรียบ เมื่อสอนเสร็จ มีนักศึกษาอีกคนมา และจะขอให้ข้าพเจ้าสอนซ้ำอีก ข้าพเจ้าบอกให้นักศึกษาคนก่อนหน้านี้ช่วยสอนเขาแทน เพราะเจ็บคอจนไม่ไหวแล้ว เจ็บเหมือนคนเป็นหวัดทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นหวัด แต่เขาก็สอนกันเองได้ครึ่งเดียว ซึ่งข้าพเจ้าก็ต้องมาสอนต่อ

แต่สิ่งหนึ่งที่ชอบในวันนี้คือ การที่คาบหน้าจะเป็นคาบสุดท้ายที่จะต้องมาสอนที่นี่ ข้าพเจ้าเตรียมอำลาความทุกข์และความเหนื่อยหน่าย ข้าพเจ้าคิดว่า ส่งพวกเขาได้เพียงนี้ พวกเขาอยู่มหาวิทยาลัยแล้ว เขาควรจะรับผิดชอบตนเองให้มากกว่านี้ นักศึกษาที่มหาวิทยาลัยอื่น ถ้ามาสาย มาไม่ทัน พวกเขาจะศึกษาเอง อ่านเอง ดู Youtube เกี่ยวกับวิธีการทำงาน หรือแย่ที่สุดคือถามเพื่อน ให้เพื่อนสอนให้ แต่ที่ Xavier Institute พวกเขาขอให้ครูสอนซ้ำ ซ้ำ ซ้ำ นับ 10 รอบ โดยไม่มีความเห็นใจ หรือถ้าพูดแรงกว่านั้นคือ ไม่เกรงใจและไม่สำนึกในความผิดของตน และมักอ้างเสมอว่า ค่าเทอมของ Xavier Institute นั้นแพงมาก แพงกว่าที่อื่น ประสบการณ์นี้ทำให้ข้าพเจ้าได้เห็นถึงอำนาจของเงินที่เขาบูชา

เรียงเล่าโดย สว อิเฎล