รตจิตรขับรถจากอำเภอสวนผึ้งไป ตลอดทางที่ขับ มีทางจักรยาน ให้ตลอด ทางจักรยานบางช่วงจะระบายเป็นพื้นสีน้ำเงิน ประมาณว่าถ้าคิดมาค้างคืน ก็สามารถนำจักรยานมาขับเล่น ช่วงเย็นหรือช่วงเช้าก็ได้ ไม่อันตราย ยกเว้นอาจจะไปเจอพวกขี้เมา
รตจิตรนำรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถหน้าป้ายของน้ำตก ตอนนี้ก็จะมาเริ่มเดินกัน ทางเข้าไปตอนที่รตจิตรไปเที่ยวนั้นไม่ค่อยมีคน เงียบมาก เปรี่ยวมาก เดินไปสัก 10 นาทีถึงจะเจอ 1 คน แต่ก็เที่ยวต่อ ทั้ง ๆ ที่กลังโจร ขโมย หรือพวกแฝงตัวในป่า
เดินเข้าไปสักพักเจอสำนักงาน น่าจะเป็นสำนักงานของอุทยาน แต่รตจิตรไม่ได้เข้าไป ก็ได้เดินขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ เดินแบบค่อนข้างระวังตกน้ำ พื้นค่อนข้างแบรราบเดินง่าย เดินไปเจอครอบครัวนึงมาด้วย เจอหมาน้อยอยู่แถว ๆ ชั้นที่ 3
จริง ๆ รตจิตรสามารถรู้ได้โดยเร็วมากว่าเป็นน้ำตกเก้าโจนชั้นที่เท่าไรแล้ว เพราะมีสีเขียนที่หิน บ้างเป็นป้ายตัวโตมาก ๆ สนุกดีค่ะ รตจิตรว่าจะแนะนำให้เพื่อน ๆ มาเที่ยวกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหน้าท่องเที่ยว เพราะจะได้มีคนเยอะ ๆ ไม่เปรี่ยวร้างเหมือนที่รตจิตรไปเที่ยวกลับมา
ขอให้สนุก เดินทางปลอดภัยนะคะ