มีใครชอบ Visual Kei J-Rock ยุค 1990 แถวนี้มั้ย?

มีใครชอบ Visual Kei ยุค 1990 แถวนี้มั้ย?

มาถึงโพสนี้ สวอิเฎลเล่าไปถึงตอนที่ตัวเองอยู่มัธยมต้นเลย ตอนนั้นมีความรู้สึกว่า ถ้าอยากมีชีวิตที่ดูไฮโซ ก็ต้องชอบ J-Rock เพราะถ้าไปบอกใครว่าชอบฟังเพลงลูกทุ่ง เขาก็จะดูถูก และแกล้งเรา (Bully นั่นแหละ) สวอิเฎล เริ่มฟังเพลง J-Rock ตั้งแต่ตอนนั้นมา พอขึ้น มัธยมปลาย สวอิเฎลฟัง X Japan และวงดนตรีที่คนสมัยนั้นฟังกัน แบบ Linkin Park หรือ Korn หรือ Paparoach สิ่งเหล่านี้มันก็ช่วยเพิ่มทักษะการอ่านภาษาอังกฤษให้สวอิเฎลได้ เพราะเอาบทความภาษาอังกฤษมาแปลแบบมั่วมาก ตอนนั้นโปรแกรมแปลภาษามันไม่ได้ดีเท่าปัจจุบัน

พอสวอิเฎลเรียนปริญญาตรี เหมือนว่าฐานข้อมูลต่าง ๆ ในอินเตอร์เน็ตมันเพิ่มขึ้น เทียบเท่ากับปัจจุบันเลยก็ว่าได้ เลยได้ฟังเพลง J-Rock ยุค 1990s และมันเจ๋ง มาก ๆ ถ้าใครชอบ Visual Kei ยุคนั้นหรือ J-Rock ก็คุ้น ๆ กับชื่อวงพวกนี้แน่ ๆ Zi:Kill, Buck-Tick, Die in Cries, Strawberry Fields, Ladies Room, Luna Sea พอจะคุ้น ๆ มั้ย? ตอนเรียนอยู่ สวอิเฎลชอบวง Zi:Kill เป็นพิเศษ ถึงกับทำเว็บรวม Link ให้ทุกประการ ทำเพลงให้เป็นโรมันจิให้อีก เพื่อให้แฟน ๆ ที่ไม่ใช่คนญี่ปุ่นสามารถร้องตามได้ แถมใช้เวลาวาดรูปพวกแกไปเยอะ ทั้ง ๆ ที่ในเวลานั้นมีแฟน ๆ ของพวกแกหลงเหลืออยู่น้อย

ถ้าคิดเป็นการลงทุน ก็ไม่ค่อยคุ้มเท่าไร เพราะมีคน Search หาไม่มาก แต่ถ้าตอบสนองด้านความสุขของการเป็นแฟนเพลง มันก็คุ้มค่าอยู่

สวอิเฎลฟังเพลงของ Zi:Kill จนพบว่า สิ่งที่ตัวเองชอบ มันคือเพลง Punk นั่นเอง และตอนนั้นสวอิเฎลอยู่ที่นิวยอร์ก มันเป็นช่วงที่ Punk โด่งดังมาก นั่นคือ Emo Punk ตอนนั้นฟังเพลงญี่ปุ่นปะปนกับอเมริกันอย่างแยกไม่ออก สวอิเฎลมีความรู้สึกว่า มันคล้ายกัน แม้จะต่างกันที่ภาษา และเวลาที่ผลิตเพลงที่ห่างกันถึง 20 ปี

เวลานั้น ถ้าคิดจะชอบ Emo เราต้องยอมรับได้ว่า คนอื่นจะดูถูกเรา จนบางครั้งเราก็งี่เง่าไปดูถูกตัวเองตามขี้ปากคนอื่น ถ้าคิดย้อนไป ว่านักศึกษาปริญญาตรี และอีกหลาย ๆ คนที่เป็นเด็กอีโม ฟังเพลง Punk เรียนอยู่มัธยม และถูกสังคมดูถูกขนาดนั้น ก็สงสารเอาการอยู่นะ

และอีกเรื่องที่สวอิเฎลอยากจะเล่า ตอนที่สวอิเฎลชอบเพลงญี่ปุ่นเก่า ๆ ยุค 1990 คือเราต้อง Download มันมาฟังจากเว็บอะไรก็ไม่รู้ ตอนนั้นใน YouTube ก็มีไม่ครบ แต่ด้วยความรู้สึกผิด ว่าเราไม่ควรมีเพลงผิดกฎหมายนะ สวอิเฎลเลยถามเพื่อชาวญี่ปุ่นที่เรียนในห้องเดียวกัน แกชื่อเคนจิ แกแนะนำร้านในนิวยอร์กให้เราไปซื้อแผ่นแท้ มันเป็นแผ่นเพลงมือ 2 แต่ยังไง ๆ สวอิเฎลก็ได้แผ่นจริงมาครอบครอง เลยรู้สึกแบบว่า เราไม่ทำผิดกฎหมายลิขสิทธิ์แล้วนะ

ตอนนี้ สวอิเฎลไม่ค่อยเอาแผ่นพวกนั้นมาฟังแล้ว ถ้าใครอยากซื้อต่อก็บอกได้ แบบว่า ถ้าชอบสะสมแผ่นเก่า อยากขายให้คนที่ชอบเหมือนเรา สวอิเฎลจำได้ เคยสั่งซื้อแผ่นมือสองจากญี่ปุ่น เจ้าของแผ่นเก่าเขาเขียนเป็นจดหมายน่ารักมากมายมาถึงสวอิเฎล แบบว่าทเขาดีใจที่มีคนชอบวงเดียวกับเขา