ด้วยรักและผูกพัน วันแม่

Real Love Mother’s Day
สรุปโดย รตจิตร
Concluded by Ratajit | Aug 17, 2020

**งานเขียนของรตจิตรให้ทุกคนที่อ่าน ได้ระลึกถึงความรักระหว่างแม่ลูก ทั้งนี้มิให้คัดลอก ดัดแปลง หรือนำงานเขียน หรือรูปของรตจิตรไปใช้ไม่ว่ากรณีใด ๆ จะถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ด้านวรรณกรรมและศิลปกรรมทันที

วันที่ 12 สิงหาคม ของทุกปี เป็นวันสำคัญมากวันหนึ่งสำหรับคนไทย ถือว่าเป็นวันแม่ คนไทยไม่ได้สนใจวันแม่สากล (Mother Day) ซึ่งตรงกับวันอาทิตย์ที่ 2 ของเดือนพฤษภาคม รตจิตร เกิดมาเพราะมีแม่ และที่รตจิตรมีโอกาสเป็นแม่ก็เพราะรตจิตรมีลูก

รตจิตรคิดว่าเพื่อน ๆ คงได้ยินประโยคนี้บ่อยว่า “ความไม่แน่นอน คือสิ่งแน่นอน” แม่ของรตจิตรจากไปโดยไม่ได้ไม่สบายเลย แต่แค่เอาไป check up ร่างกาย แล้วเจ้าหน้าโรงพยาบาลชื่อดังแห่งหนึ่งย่านฝั่งธนบุรี ก็ทำอะไรหนักๆ หล่นใส่ขาแม่ ทำให้กระดูกภายในหักหมด เลือดไหลตลอดไม่หยุด

แม่ของรตจิตรเสียเลือดมาก จนโรงพยาบาลต้องให้เลือดมากมาย แต่ร่างกายของแม่รตจิตรไม่สามารถเข้ากับเลือดได้ รตจิตรอยากเรียกว่าเหมือนให้ยาพิษเข้าสู่ร่างกายแม่ รตจิตรสงสารแม่มากเพราะแม่ต้องเจ็บมาก ๆ กับแผลสดในร่างกาย นี่รตจิตรเอาแม่เข้ามาโรงพยาบาลทำไมกัน?

หมอพยายามมาเข้าเฝือกขาของแม่รตจิตร แต่หมอก็บอกว่าไม่ได้ช่วยรักษาอะไรเท่าไหร่ จนขาของแม่รตจิตรเริ่มสีคล้ำจากเลือดที่เสียด้านใน โรงพยาบาลมีแต่ให้แม่ของรตจิตรนอนหลับ ให้ไม่มีสติ รตจิตรไปหาแม่กี่ครั้ง แม่ก็นอน….
ท้ายที่สุดแม่ของรตจิตรก็จากไปหลังจากที่โรงพยาบาลเจาะเลือดเข้าด้านข้างคอ เพราะไม่มีส่วนไหนของร่ายกายแม่ที่จะเอาเข็มเจาะได้อีกแล้ว

โรงพยาลชื่อดัง แต่เลว ไร้จรรยาบรรณ ไม่ยอมให้รตจิตรดูกล้องวงจรปิด แต่ขอออกค่าทำเฝือกให้ โรงพยาบาลให้หัวหน้าพยาบาลมาพูดกล่อมเพราะกลัวรตจิตรจจะฟ้องโรงพยาบาล 8ปีที่แม่จากไป รตจิตรอยากฟ้องโรงพยาบาลนี้ตลอด เพื่อให้เป็นอุทาหรณ์ไม่ให้โรงพยาบาลไปทำกับผู้ป่วยรายอื่นอีก

รตจิตรคิดถึงแม่เหลือเกิน รตจิตรอุตส่าห์ early retired เพื่อจะได้มาอยู่กับแม่ แต่กลับต้องสูญเสียแม่ ทุกวันนี้รตจิตรคิดว่าเพื่อน ๆ ที่มีลูกคงคิดเหมือนรตจิตร ยิ่งรตจิตรเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวตั้งแต่ลูกอายุเพียง 1 เดือน เพราะพ่อหัวใจวาย รตจิตรยิ่งอยากให้สุขภาพแข็งแรง อายุมั่นขวัญยืนเพื่ออยู่กับลูกที่รตจิตรรัก และรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาว่าชีวิตนี้ยังมีลมหายใจอยู่

รตจิตรไม่ใช่นักแต่งกลอน แต่ก็อยากแต่งทิ้งท้ายไว้สั้น ๆ ดังนี้
รักแม่มาก อยากให้ แม่รับรู้
คอยแลดู ทุกเมื่อ ลูกจำได้
แม่ให้ลูก ลูกให้แม่ ผลัดกันไป
ใยจะให้ แม่ให้ แต่ข้างเดียว