งานวิจัยขึ้นหิ้ง ไม่มีใครนำมาใช้ ใครควรเผยแพร่?

แก้ไข งานวิจัยขึ้นหิ้ง ไม่มีใครนำมาใช้ ใครควรเผยแพร่?

งานวิจัยส่วนใหญ่ ทำเสร็จ ได้ผลการวิจัย แต่ไม่มีใครนำไปใช้ ไม่ใช่แค่ผลการวิจัยหรือที่เราเรียกกันว่า บทที่ 4 แต่ยังมีในส่วนอภิปรายผลการวิจัย ที่พราวก็มักเขียนไว้ว่าผู้ที่ควรนำไปใช้คือใคร แล้วแต่หัวข้อ เช่น ให้ผู้ปกครองสอนลูกในลักษณะนี้ หรือ บางคนก็แนะนำให้ชื่นชมลูกที่ความพยายาม อย่าชมว่าเกิดมามีพรสวรรค์ เป็นต้น

Copyrights by Proud Arunrangsiwed, 2022
คนทั่วไปแชร์โพสนี้ ให้ใช้ Link และห้าม copy ไปโพสใหม่
ส่วนนักศึกษาและอาจารย์ให้ block quote หรือ paraphrase และอ้างอิงเสมอ

นักวิจัยเขียนงานวิจัยเสร็จ เขาก็ตีพิมพ์ ไม่ว่าจะส่งไปทางวารสารหรือไปประชุมวิชาการ พราวคิดว่า งานของนักวิจัยควรจะจบแค่นั้น เขาศึกษามาแล้ว เขียนขอผ่านคณะกรรมการจริยธรรม เก็บข้อมูล สรุป อภิปราย ทำบทความ ให้ Peer Review วารสารแก้แล้วแก้อีก จนได้ตีพิมพ์ ทั้งหมดนี่มันเยอะนะ แต่ท่านผู้มีอำนาจบางคนคิดว่าไม่พอ และพูดว่างานวิจัยขึ้นหิ้งไม่ได้นำมาใช้ประโยชน์

วิธีการแก้ไขของผู้มีอำนาจในการตัดสินใจคือ เพิ่มเอกสาร คนจำพวกนี้เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด คิดอะไรไม่ออกก็เพิ่มงานเอกสาร (ไม่แตกต่างจากทำเอกสารให้ผู้สอนทวนสอบ) พวกเขาสร้างแบบฟอร์มให้กลุ่มเป้าหมายลงนาม ผลักภาระให้นักวิจัย วิชาการ คณาจารย์ ไปตามหาคนลงนามว่านำผลการวิจัยไปใช้ประโยชน์ ผู้ให้ทุนบางที่ ให้คนในหน่วยงานเดียวกันลงนามได้ แต่หลายที่ ต้องเป็นคนต่างหน่วยงานหรือกลุ่มเป้าหมายจริง ๆ

เนื่องจากปัจจุบันมิจฉาชีพแพร่ระบาดไปทั่ว มันกระทบกับคนที่พูดความจริงไม่ปลอมแปลงเอกสาร พราวเคยทำงานวิจัยเกี่ยวกับตลาดน้ำ พราวเอาเอกสารที่พราวศึกษาไปให้เขาดู ว่านี่คืองานวิจัยและโมเดวล์ที่เราได้มา บรรยายให้ฟังไปเกือบชั่วโมง เขาไม่ลงนามให้ เพราะกลัวว่าเราคือมิจฉาชีพ เขาคิดว่าเอกสารทุกอย่างปลอมกันได้

สิ่งที่อยากบอกจากเหตุการณ์นี้คือ ไม่ใช่ว่าอาจารย์มหาวิทยาลัยทุกคนจะมีชื่อเสียงโด่งดัง เป็นที่รู้จัก จนทำให้คนแปลกหน้าไว้วางใจ แต่เมื่อมีใครแย้งไป ท่านผู้ทรงอำนาจก็จะอ้างแต่อาจารย์ที่มีชื่อเสียงว่าคนนั้นก็ทำได้-คนโน้นก็ทำได้ ลองคิดถึงอีกนโยบายสิ นโยบายหารายได้เข้ามหาวิทยาลัย คนธรรมดา ๆ เดี่ยว ๆ ทำไม่ได้ แต่จะทำได้ต้องเป็นอาจารย์ที่มีชื่อเสียงหรือมีเส้นสายนอกมหาวิทยาลัย

กลับเข้าเรื่อง เรื่องเอกสารที่ยืนยันว่ามีคนภายนอกเอาผลการวิจัยไปใช้ประโยชน์ พราวให้คนจริง ๆ ลงนามมาโดยตลอดหลายปีที่เคยทำงานวิชาการ บางคนแค่ลงนาม เขาไม่สนใจเอกสารงานวิจัยของเราเสียด้วย แต่นั่นก็ไม่ใช่การโกหกหรือปลอมลายเซ็น แต่ในขณะเดียวกัน เคยมีคนมาขอให้พราวปลอมลายเซ็นให้ ปลอมว่าเป็นใครก็ไม่รู้จากหน่วยงานภายนอกที่นำผลการวิจัยไปใช้ประโยชน์ พราวไม่ทำ เพราะถ้าจะลงนาม จะต้องลงนามเป็นตัวเองหรือนามปากกาเท่านั้น ถ้าจะให้ปลอมเป็นผู้จัดการในบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่ง แบบนี้ไม่เอา

พราวเขียนบล็อกนี้ก็เพราะอยากให้ระบบการศึกษาดีขึ้น ให้ผู้ที่มีอำนาจในการตัดสินใจเล็งเห็นว่า งานที่แท้จริงของอาจารย์คือ งานสอน ส่วนงานวิจัยคืองานที่จะเพิ่มความรู้ให้อาจารย์ เพื่อนำกลับมาสอน อะไรที่มันเกินเลยไปกว่านั้นก็ควรลด และเอกสารที่ทำขึ้นมาแต่หลายคนเขา fake ใส่เอกสารนั้น ก็ควรตัดมันออกไป และถ้าท่านผู้มีอำนาจกลัวว่าผลการวิจัยถูกนำมาใช้สอนนักศึกษาเท่านั้น แต่ไม่ได้มีองค์กรภายนอกนำไปใช้ ท่านผู้มีอำนาจก็ควรใช้อำนาจของท่านเผยแพร่เอง

ถ้าอยากแชร์บล็อกนี้ ใช้ link หรือ URL ไปแปะ ห้ามคัดลอกไปโพสใหม่ ถ้าอยากเอาไปเป็นตัวอย่างในหนังสือหรืองานวิจัย ก็ทำ block quote