Category Archives: RenewPlease

เส้นทางเลี่ยงรถติด จากมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทานครปฐม กลับกรุงเทพฯ

นี่คือ ผศ.ดร.พราว อรุณรังสีเวช ซึ่งเคยสอนที่สวนสุนันทา ตอนนี้ย้ายงานแล้ว แต่ยังทำงานอยู่นั้นเคยขับรถไปกลับที่วิทยาเขตนครปฐม ตอนนั้น ได้ทำวิดีโอตอนขับรถจาก ม. มหิดล เข้าไปที่สวนสุนันทา และพอดีมีผู้ชมใน YouTube ถามมาว่าทางลัดที่พูดถึงในวิดีโอ ขากลับ นั้นขับอย่างไร จึงจะมาเขียนบอกรายละเอียด

ที่ต้องมีทางลัดขากลับเพราะ ขับผ่านเขตศาลายา ขากลับจะรถติดมาก ไม่โล่งเหมือนขาไป ที่ครูพราวรู้ทางนี้เพราะเป็นคนในพื้นที่ อยู่แถว ๆ พุทธมณฑลมามากกว่า 20 ปีแล้ว

ขากลับนะ เลี่ยงรถติด

1. เมื่อออกจากซอยศรีกมล (ปากซอยสวนสุนันทา) ให้หาที่กลับรถ
2. หลังจากกลับรถ ขับต่อไป 7.3 กิโลเมตร
3. จะเห็นแยกไฟแดง มีตึกสีชมพู เด่นมาก เห็นแต่ไกล ให้เลี้ยวซ้าย
4. ขับต่อไปในซอย 3.2 กิโลเมตร
5. เลี้ยวขวา แทบทุกคันจะเลี้ยวตาม ๆ กัน
6. ระยะสั้น ๆ จะสุดถนนเอง มีสะพานเล็ก ๆ ทุกคันจะข้ามตาม ๆ กัน
7. หลังจากลงจากสะพาน ขับต่อนิดเดียวก็จะถึงถนนศาลาธรรมสพน์
8. ถ้าจะกลับ กรุงเทพฯ ให้เลี้ยวซ้าย
9. ตอนนี้ก็ชิวละค่ะ ถ้าขับจนสุดถนนจะเจอพุทธมณฑลสาย 2 แต่ถ้าอยากออกถนนใหญ่ จะรีบออกไปทางพุทธมณฑลสาย 3 เลยก็ได้ จะได้วิ่งบนถนนบรมราชชนนีเร็ว ๆ

ทั้งหมดนี้ขับซอกแซกนิดนึง แต่เลี่ยงรถติดตรงแถว ๆ โรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ได้จร้า รักโรงเรียนเก่านะ 555

ด้านล่างเป็นวิดีโอที่ทำสำหรับอธิบายขาไป จาก กทม. ถึง นครปฐม เท่านั้น หากมีโอกาสแวะไปอีก จะทำขากลับให้ดู

รตจิตรขับรถจากอำเภอสวนผึ้งไป ตลอดทางที่ขับ มีทางจักรยาน ให้ตลอด ทางจักรยานบางช่วงจะระบายเป็นพื้นสีน้ำเงิน ประมาณว่าถ้าคิดมาค้างคืน ก็สามารถนำจักรยานมาขับเล่น ช่วงเย็นหรือช่วงเช้าก็ได้ ไม่อันตราย ยกเว้นอาจจะไปเจอพวกขี้เมา

รตจิตรนำรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถหน้าป้ายของน้ำตก ตอนนี้ก็จะมาเริ่มเดินกัน ทางเข้าไปตอนที่รตจิตรไปเที่ยวนั้นไม่ค่อยมีคน เงียบมาก เปรี่ยวมาก เดินไปสัก 10 นาทีถึงจะเจอ 1 คน แต่ก็เที่ยวต่อ ทั้ง ๆ ที่กลังโจร ขโมย หรือพวกแฝงตัวในป่า

เดินเข้าไปสักพักเจอสำนักงาน น่าจะเป็นสำนักงานของอุทยาน แต่รตจิตรไม่ได้เข้าไป ก็ได้เดินขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ เดินแบบค่อนข้างระวังตกน้ำ พื้นค่อนข้างแบรราบเดินง่าย เดินไปเจอครอบครัวนึงมาด้วย เจอหมาน้อยอยู่แถว ๆ ชั้นที่ 3

จริง ๆ รตจิตรสามารถรู้ได้โดยเร็วมากว่าเป็นน้ำตกเก้าโจนชั้นที่เท่าไรแล้ว เพราะมีสีเขียนที่หิน บ้างเป็นป้ายตัวโตมาก ๆ สนุกดีค่ะ รตจิตรว่าจะแนะนำให้เพื่อน ๆ มาเที่ยวกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหน้าท่องเที่ยว เพราะจะได้มีคนเยอะ ๆ ไม่เปรี่ยวร้างเหมือนที่รตจิตรไปเที่ยวกลับมา

ขอให้สนุก เดินทางปลอดภัยนะคะ

ตั้งอยู่ใกล้นครปฐมที่สุด มาง่ายดายด้วยแผนที่ รตจิตรได้มาสักการะเจ้าพ่อพญานาค และฤๅษีหลายตน ถ้ำนี้สวยงามมากค่ะ น่ามา ยิ่งพาเด็กทั้งโรงเรียนมา ยิ่งน่าเที่ยว เพราะมีเพียงไม่กี่ถ้ำเท่านั้นที่สามารถจุเด็กๆ ได้ทั้งโรงเรียน นอกจากนี้ในถ้ำยังมีเพื่อนๆ ให้เด็กนักเรียนทัยทายจำนวนมากทั้งในภพภูมิเดียวกันและต่างภพภูมิ

นอกจากลูกกรอก และสิ่งศักดิ์สิทธิ์นานับประการแล้ว ยังมีค้างคาว และแมลงถ้ำ ส่งเสียงร้องจี๊ดๆ น่ารัก พื้นนุ่มไปด้วยปุ๋ยอินทรีย์

น่าเที่ยวมากค่ะ เราเจอกับป้าอัมพร เป็นคนพาเราไปเที่ยวข้างใน ตอนที่พวกรตจิตรไปเที่ยว ที่นั่นไม่มีใครเลย เพราะเดินทางมาวันธรรมดา แต่ป้าอัมพรเขาบอกว่าถ้ามาวันเสาร์อาทิตย์จะมีเพื่อนๆ นักท่องเที่ยวกลุ่มอื่น

รตจิตรเชียร์อย่างยิ่ง สถานที่ท่องเที่ยวใกล้กรุงเทพ ทั้งสวยทั้งดี คนดี ลิงน่ารัก ลิงหิวมากในวันธรรมดาขอบอก จะบอกว่าซื้อข้าวโพดดิบให้มันกิน มาแย่งกันใหญ่เลย อย่างไรก็ตาม ลิงไม่ดุเท่าที่เขาตะเกียบ หัวหิน

สวนรุกขชาติ ถ้ำจอมพลอยู่ถัดจากมหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง รตจิตรได้แวะเข้าห้องน้ำสะอาดที่มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง ก่อนที่จะเดินทางเข้าสู่สวนรุกขชาติ ถ้ำจอมพลซึ่งอยู่ทางด้านหลังของมหาวิทยาลัย รตจิตรขับรถเข้าไป ที่นี่มีคนใส่เสื้อลายทหารคอยเฝ้าดู สิ่งแวดล้อมเป็นต้นไม้สูงแต่ไม่ใหญ่ รตจิตรอยากทราบว่าที่นี่มีที่เที่ยวที่ใดบ้างจึงถามเจ้าหน้าที่ที่ใส่เสื้อลายทหาร เขาจึงบอกว่ามีแต่ถ้ำจอมพลเท่านั้น ถ้ำนี้ต้องเสียค่าเข้า 10 บาทสำหรับผู้ใหญ่ ไม่มีส่วนลดสำหรับคนอายุ 60 ปีขึ้นไป

รตจิตรเดินขึ้นบันไดสูง ถือว่าเป็นถ้ำที่เที่ยวแล้วเหนื่อย เพราะกว้างมาก และบันไดเยอะมาก ด้านในน่าจะจุนักศึกษาได้ 2000 คน หรือรองรับได้ทั้งมหาวิทยาลัย ถ้ำนี้เน้าหินงอกหินย้อย ไม่เน้นวัตถุมงคลเท่าไรนัก เดินเข้าไปไกลมาก แต่ระหว่างทางสวยจริงๆ ถ้าอยากได้ภาพสวยๆ ต้องพกกล้อง DSLR หรือกลเ้องใหญ่พร้องขาตั้งไปด้วย ปรับรูรับแสงเป็น F 4.0 สำหรับคนที่ไม่มีขาตั้งกล้อง เพราะว่าจะได้ไม่ต้องถือค้างไว้นาน รูปจะได้ไม่สั่น พอดีทีมของรตจิตรไม่ได้เอาขาตั้งกล้องไป จึงต้องให้ shutter ไวหน่อย

รตจิตรเดินเข้าไปสุดถ้ำ ที่สุดถ้ำมีพระสงฆ์นั่งอยู่รูปถึงพร้อมกับพระพุทธรูปและฤๅษี ที่สุดถ้ำนี้สวยสุดๆ เพราะมีช่องเปิดธรรมชาติ แสงแดดจะส่องลงมาที่พระพุทธรูปที่อยู่กลางถ้ำพอดี นอกจากนี้ นังมีพระนอน รตจิตรไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่า คนเขาเอาพระนอนมาประดิษฐานอยู่ในถ้ำนี้ได้อย่างไร ปากทางเข้าก็เล็ก มืดตลอดทาง และไกลมาก พูดจริงๆ นะ ประสบการณ์นี้ดีสุดๆ อุปมาว่า เดินทางไปในความมืดตั้งแต่เข้าถ้ำ เสร็จแล้วที่สุดของถ้ำก็พบกับแสงสว่างและพระพุทธศาสนา

สาธุกันเร็วท่านผู้อ่าน!!

แต่แล้ว พอตอนเดินออกจากถ้ำ ก็พบกับนักเรียนกลุ่มหนึ่ง เสียงดัง ทำค้างคาวตกใจหวีดร้องกันใหญ่ ตอนที่เดินออกยังแอบเห็นถุงขนมทิ้งที่พื้น ไม่รู้ว่าโรงเรียนอะไร นอกจากนี้ ตอนเดินออกจากถ้ำ ยังมีเจ้าหน้าที่ที่ของโรงเรียนที่เฝ้าต้นทางอยู่ มายืดอุดที่ขั้นบันได ต้องให้รตจิตรที่อายุมากกว่าหลายรอบ มาก้าวสูงๆ ออกมาจากถ้ำ

ส่วนตัวนะ รตจิตรประทับใจสถานที่ท่องเที่ยวมาก ชอบสวนรุกขชาติ และถ้ำจอมพล แต่เสียดายที่มาเจอนักเรียนโรงเรียนนี้

พอรตจิตรเดินลงมาด้านล่าง ลิงสองตัวอยู่บนรถ รตจิตรจึงขอแนะนำว่า ถ้าจะเอารถที่แสนจะหวงแหนมาจอด ให้เอาตุ๊กตาจระเข้มาวางไว้ด้วยบนหลังคารถ จะได้ไม่มีลิงขึ้นรถค่ะ

หลังจากรตจิตรผิดหวังกับการที่โป่งยุบ หุตายน ปิดให้บริการในวันธรรมดา รตจิตรจึงมุ่งหน้าออกจากโป่งยุบ หุตายนเพื่อไปยัง New Land

รตจิตรทำตัวเหลวไหลอยู่หน้าโป่งยุบ หุตายนอยู่นาน ไม่มีคนออกมาต้อนรับ มีแต่หมาน่ารักมาก ตอนแรกก็เห่า แต่ตอนหลังคุยกับทีมงานของรตจิตรรู้เรื่อง รตจิตรค้นหาเบอร์โทรของโป่งยุบ คือ เบอร์ 081 256 2550 พอโทรไป เขาบอกว่าพึ่งปิดไปตอนเที่ยง ถ้าอยากจะมา ให้มาวันพรุ่งนี้ แต่ทีมงานของรตจิตรอยู่กรุงเทพ จะให้มาพรุ่งนี้ไปอย่างไร เราซิ่งเช้าเย็นกลับ ใจร้ายจริงๆ

อ่า ตอนนี้มาพูดถึง New Land กันบ้าง New Land เป็นฟาร์มแกะ ที่อยู่ใกล้มากๆ อยู่ใกล้กว่า Scenery Farm ที่ทัวร์ชอบพาไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่ New Land มีรูปวาดการ์ตูน Happy Tree Friends แสดงว่าเป็นพวกจิตปกติเหมือนรตจิตร นอกจากนี้ ที่นี่ยังปล่อยแกะเดินกินหญ้า คนที่มาท่องเที่ยวสามารถถ่ายรูปได้โดยไม่จำเป็นต้องซื้อตั๋วเข้าไปดู ดังนั้นแล้ว เราอย่าให้คนดีๆ แบบนี้ขาดทุน เราต้องอุดหนุนเขานิดนึง ทีมงานของรตจิตรจึงไปซื้อไอติมเลื่องชื่อของ New Land คือไอติมน้ำตาลสด ทั้งหอมทั้งหวาน ราคาถ้วยละ 35 บาท ซึ่งถ้าใครเคยทำไอติมเองกับมือ จะรู้ว่าราคานี้ไม่แพง

ที่ New Land ยังมีบริการอื่นๆ เช่น นั่งรถไฟชมรอบฟาร์ม เล่นยิงธนู ให้อาหารปลาไน หรือปลาคราฟ ตลอดจนปลาช่อนอเมซอน ตอนที่รตจิตรกำลังจะกลับ ก็เห็นครอบครัวหนึ่งพาเด็กมาหลายคน มานั่งรถไฟดูแกะ

เจ้าหน่าที่บอกว่า เวลาทำการของ New Land คือเปิดทั้งวัน และทุกวัน ตอนที่จะมา รตจิตรก็โทรมาก่อนว่าเขาเปิดให้ชมหรือเปล่า เจ้าหน้าที่รับสายทันที แบบว่า น่ารักมาก รับผิดชอบ ขอชมค่ะ

Proud Arunrangsiwed

Cite this journal as: Arunrangsiwed, P. (2018). University Lecturer attends a conference, What do Students get?. Retrieved from http://sw-eden.net

As I attended ICISW2018 which is an international conference occurred in Suan Sunsndha Rajabhat University, I think that it does not only benefit me as the lecturer in this university, but also my students. Before now, I think I had only few experience of presenting research study inside my own university. Normally, I go outside Bangkok and also outside my country, Thailand.

This time, I have a chance to learn and see things around. I want to send 4 papers of my students to a conference arranged by the graduate school of Suan Sunandha Rajabhat University soon. These students would give the presentation inside the university. This means I could retold my recent experience to them of what to prepare, and how friendly the faculty members in this university are. I think it is nice for them to reduce their uncertainty.

Moreover, I liked to add the lesson about media literacy and equality into my class, such as Comic Study class and Customers’ Behavior class. The topic my paper is also about these issues. I think it is helpful to get the suggestion from chairman. It could be a way to develop my teaching and the lesson I arrange for my students.

This is how I think that when a professor attends a conference, students are also benefited.

Proud Arunrangsiwed

Cite this journal as: Arunrangsiwed, P. (2018). I went to ICISW2018 SSRU CONFERENCE, it is super nice!. Retrieved from http://sw-eden.net

I attended an academic conference in Thailand, um, actually in my own university, Suan Sunandha Rajabhat University. It is the first time that I got a chance to speak English in the conference here. In fact, I attended an earlier international conference arranged by SSRU, but in 2013, the conference was at Kanjanaburi, at a hotel that I could not remember the name.

Let’s talk about this recent international conference ICISW2018, at Suan Sunandha Rajabhat University.

I am very proud of being a part of this conference. The peer review and the chairs of my social science track are very nice. They provided a kind comments and suggested how to conduct a future study. I think it is very helpful for me to listen to them and follow their suggestion. I also have a chance to listen to their comment given to other presenters in the same track. They always provided a good direction to continue the study and how to develop the paper to the actual publication in journal in a higher database.

I liked to listen to other studies in social science and humanity track, too. Some discusses the language used in other part of Thailand. I have never known about their lost language, but these researchers did. I was very surprise and I talked with them about their studies after the presentation. These people are knowledgeable. They know something that most people do not know. They could speak that lost language in Thailand.

Moreover, I am glad to help during the conference. I advice some visitors from other universities in the date. Although I was just a presenter there, I could not forget than I am an employee of Suan Sunandha Rajabhat University. Therefore, I help advice other participants during the conference date.

These are all the new experience, and I really like it. I learned from it a lot, from the chairs, peer review, other participants, and also learn how to be a nice part of good host.

พราว อรุณรังสีเวช

Cite this journal as: พราว อรุณรังสีเวช. (2561). ประโยชน์จากการไปประชุมวิชาการ TIMES-iCON 2018. สืบค้นจาก https://sw-eden.net/

ข้าพเจ้าได้ประชุมวิชาการ TIMES-iCON 2018 เดือนธันวาคม พ.ศ. 2561 เป็นการจัดประชุมวิชาการที่มืออาชีพมาก ซึ่งข้าพเจ้าได้ประโยชน์ดังต่อไปนี้

1) ได้เผยแพร่งานวิจัยที่ได้เขียนมา และงานวิจัยดังกล่าวมีประโยชน์ คือ เป็นหัวข้อที่คนทำกันน้อย หัวห้อที่ทำคือสื่อเชิงสร้างสรรค์ ซึ่งนักวิชาการด้านสื่อส่วนใหญ่มักทำวิจัยด้านความรุนแรงในสื่อและความก้าวร้าว
2) ได้รับคำแนะนำจากผู้ที่เป็น Chair ประจำห้อง
3) ได้มีประสบการณ์ในการเป็น Chair เอง ประจำห้องสังคมศาสตร์ ซึ่งจริง ๆ มีสายวิทยาศาสตร์มานำเสนอด้วย
4) รู้สึกประทับใจกับประสบการณ์
5) ได้รู้จักเพื่อนใหม่ จากต่างมหาวิทยาลัย
6) ได้ร่วมรับประทานอาหารกับคณาจารย์
7) ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์เกี่ยวกับการสอนและนักศึกษา รวมถึงนโยบายการนำนักศึกษามานำเสนองานวิจัย
8) งานวิจัยหนึ่งที่ข้าพเจ้านำเสนอ เป็นผลลัพธ์จากการทดสอบสื่อ ซึ่งสื่อนั้นเป็นสื่อที่ข้าพเจ้าเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาให้นักศึกษากลุ่มหนึ่งผลิตขึ้นมา ข้าพเจ้าจึงคิดว่านักศึกษากลุ่มนั้นน่าจะมีความภาคภูมิใจที่ทราบว่ามีชื่อของตนบนบทความ
9) นักศึกษาเหล่านี้ได้ชื่อในบทความ ทำให้เขาสามารถใช้ประกอบการสมัครงานต่อไป เป็นเกียรติประวัติที่ดี
10) ข้าพเจ้าได้แนวทางจากการตอบข้อซักถาม และจากคำแนะนำ ทำให้รู้แนวทางการทำงานวิจัยต่อไปในอนาคต
11) ในระหว่างกระบวนการ ข้าพเจ้าได้ปรับปรุงบทความจากคำแนะนำของผู้ทรงคุณวุฒิ
12) ผลงานจะได้อยู่ในฐาน IEEE ซึ่งทั่วโลกยอมรับ แม้ว่าจะไม่มีอยู่ในรายการที่มหาวิทยาลัยของข้าพเจ้าระบุไว้ก็ตาม แต่อย่างไรก็ตาม บทความก็จะถูกค้นเจอใน Google Scholar ด้วย

บทความภาษาอังกฤษที่ข้าพเจ้าส่งเข้าร่วม และนำเสนอในการประชุมวิชาการครั้งนี้ ข้าพเจ้าเป็นคนเขียนเองทั้งหมด แต่ข้าพเจ้าก็คิดว่าบทความมีประโยชน์ต่อการเรียนการสอน และต่อนักศึกษาของข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าสอนวิชาเกี่ยวกับการสร้างสรรค์สื่อ หากสามารถทำให้นักศึกษาสร้างสื่อที่ส่งผลกระทบในแง่ดีต่อผู้รับชม หรือ ผู้ใช้สื่อนั้น ๆ ก็จะเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อย

ส่วนในบทความภาษาไทย สื่อที่นำมาทดสอบประสิทธิผล เป็นแอนิเมชันที่นักศึกษาระดับชั้นปีที่ 4 ผลิตขึ้น แม้ว่าพวกเขาอาจไม่ได้เป็นผู้เขียนบทความโดยตรง แต่งานวิจัยจะเกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าไม่มีแอนิเมชันของพวกเขา และไม่ได้พวกเขาช่วยในการเก็บข้อมูล ข้าพเจ้าจำได้ว่านักศึกษากลุ่มนี้มีการพัฒนาตนเองขึ้นมากเมื่อเทียบกับสมัยที่พวกเขาอยู่ปี 1 ข้าพเจ้ารู้สึกชื่นชมจริง ๆ ตอนที่เขาทำเล่มวิทยานิพนธ์ อาจารย์ในสาขาติเขา และสั่งให้เขาทำใหม่ เก็บข้อมูลใหม่ ข้าพเจ้าซึ่งเป็นอาจารยืที่ปรึกษาในการผลิตแอนิเมชัน แม้จะไม่ได้มีหน้าที่โดยตรงในการดูเล่มวิทยานิพนธ์ แต่ท้ายที่สุด ก็ได้กระโดดเข้าไปช่วยอย่างจริงจัง ให้เขาได้เก็บข้อมูลอย่างเป็นระบบมากขึ้น และสอนเขาเขียนบทที่ 3 กับบทที่ 4 ซึ่งข้าพเจ้ากำกับการเขียนอย่างใกล้ชิด และงานก็เสร็จสิ้นไปได้ด้วยดี ถึงตอนนี้ พวกเขาน่าจะเกิดความภาคภูมิใจที่ท้ายที่สุดงานแอนิเมชันที่พวกเขาสร้างขึ้นได้ถูกใช้และถูกอ้างถึงในบทความวิจัย

หมายเหตุ คนที่มาอ่านเจอ journal นี้อาจรู้สึกแปลกใจว่าทำไม พราว อรุณรังสีเวช จึงต้องมาโพสประโยชน์ของการประชุมวิชาการไว้ที่นี่ จริง ๆ ทางมหาวิทยาลัยที่ได้ให้ทุนมา เขาให้ทำรายงานส่ง พราวเลยรู้สึกว่า ไหน ๆ จะเขียน ก็เอามาโพสแบ่งปันให้เพื่อน ๆ ได้อ่าน เผื่อใครจะสนใจไปประชุมวิชาการที่นี่ในครั้งถัดไป

Proud Arunrangsiwed

Cite this journal as: Arunrangsiwed, P. (2018). Very Nice Experience in TIMES-iCON 2018 Conference. Retrieved from http://sw-eden.net

I attended an academic conference in Bangkok, Thailand. This conference was arranged by Mahidol University. It is TIMEs-iCON 2018. It has been a very professional conference. They provided the proceeding in CD, and they also published some article in their supporting journals. Their journals could be searched and found in Google Scholar, which is a good opportunity for the authors to be cited.

The paper I submitted to this conference is about prosocial media. I wrote the whole paper by myself, but I got some friends’ name on it for the government sake. I heard that if I did not put their names on my paper, my program would got a big problem. The only good thing to have their names on my paper is that I could remember my paper well. This is because I often publish and present 10 papers a year. And if I have just my name on my paper, I will confuse when I cite myself.

People I met in the conference date are very nice. They are very kind listeners. They did not asked me a weird and dead-end question after I presented my paper. I got a bad experience, before. When I went to an academic conference in somewhere outside Bangkok, I got blamed by the chairperson and that made me do not want to attend the conference again.

That was about 7 years ago. That time, I was not so skillful in writing research papers. I think, even I was not skillful, the expert one should have not blamed me that hard. This experience taught me to be a nice chairperson. I tried to provide positive comment and reasonable question.
If I had to blame some researcher, I would provide 2 praises, but only one negative comment.

This way, people will like to conduct research and attend the conference. I think it is a good thing to keep conducting research papers. It is a way to develop the world as a whole. That would be a major reason that I like this conference. They are nice, and their got a precise schedule. They do what they promised. They did not just show the name of the journal on their website to persuade the participants, but they actually published the accepted paper in their journals.

Proud Arunrangsiwed

Cite this journal as: Arunrangsiwed, P. (2018). Experience in Academic Conference TIMES-iCON 2018. Retrieved from http://sw-eden.net

I sent 2 research papers to a conference in Thailand, called, Times-icon 2018, which was arranged by a faculty in Mahidol University. It was a very good conference. They tried to keep everything right according to the schedule. One of the paper was written by me, but I added the name of my friends because the government would check every year if each faculty member attend at least one conference. That is what I have to do.

For another research paper, there was my name and my students’ names. In fact, they did not help me write the research paper, but I tested the outcome of prosocial media consumption by young children. The animation used in the particular study was produced by this group of students. The animation is very cute and nice. These students were asked by my boss, the president of Animation and Multimedia program, to go to a number of schools and show their animation to young children. She also wanted these students to collect the data about satisfaction toward animation.

I thought it was not a right thing to collect the data directly from young children, so I asked the Ethic Committee in my school about the way to collect data from young children. Then, I know that parents or teachers have to be the ones who interviewed individual child. Therefore, I told this group of students to collect the data this way. They asked the teachers of those institutes to help them in data collection.

Although my boss told the students to collect the data about children’s satisfaction, but I told these students to do a different thing. I let them do the pre-test and post-test, before and after media exposure. Both tests were simple quiz asking about what the tourists should do when they are on the beach or in the boat.

The results of the study was as the expectation. They could learn well from the animation. This group of students were really proud of their media. They could make people understand what to do to protect the environment.

Finally, I would like to say that I really like both this paper and also the conference, TIMES-iCON 2018.