By RataJIT:)
หลายปีก่อนรตจิตรและครอบครัวมีโอกาสไปมหาวิทยาลัยมหิดล หลังจากหลบฝนที่ตกหนักและกำลังจะขับรถกลับบ้าน พวกเราเห็นลูกคางคกจำนวนมากจริง ๆ เต็มไปหมด กระโดดอยู่บนพื้นปูนที่แสงแดดส่องถึงเต็มร้อย และถูกเหยียบตายไปหลายตัว บางตัวก็ถูกรถทับตายหลังจากที่พยายามข้ามถนนตัวแรก
ถ้าทิ้งไว้นอกจากจะแออัดเกินไปแล้วยังอาจแห้งตายก่อนที่จะกลับถึงที่ของมันได้ เราจึงจับมาเลี้ยง 6 ตัว ตอนนี้พวกมันโตเต็มวัยและน่ารักมาก มันช่วยเรากินทั้งยุงและแมลงมีพิษโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ! มันได้ตอบแทนเราโดยการดักกินแมลงเม่าที่สลัดปีกเพื่อเตรียมเข้าบ้านมาเป็นปลวก
ทุกคืนที่อากาศร้อนในตอนกลางวัน พวกมันจะออกมาแช่น้ำที่เราเตรียมไว้อย่างมีความสุข เราไม่รู้เสียด้วยว่าทุกวันนี้ในบ้านมีคางคกเท่าไร เพราะมันผสมพันธุ์กันและวางไข่ออกลูกมาเรื่อย ๆ บางตัวก็เป็นสีทองอร่าม
ครั้งหนึ่ง…รตจิตรยังเคยเอาลูกคางคกนับร้อยไปขอปล่อยที่วัดป่ามณีกาญจน์เพราะคงเลี้ยงไว้ไม่ไหว พัก ๆ เราก็เห็นลูกคางคกน่ารัก ๆ ออกมากระโดดไปมา เราต้องระวังไม่เหยียบโดนพวกมันซึ่งพวกเราก็ชินแล้ว ขนาดสุนัขที่เลี้ยงไว้ก็ยังเคยชินไปเป็นเพื่อนเล่นกับพวกคางคกไปด้วย
และตอนนี้ถึงเวลาที่รตจิตรจะให้เพื่อน ๆ ดูรูปที่รตจิตรแอบไปดูพวกคางคกยุ่งกันจนตัวเกร็งไปหมด
(รูปนี้ฝากไว้ก่อน555)